Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Waksmundzki Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Asesor WSA Katarzyna Matczak Protokolant Romualda Gumińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2004 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wymeldowania - oddala skargę.
Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 7 marca 2003 r. ("[...]"), wydaną na wniosek W. K. -najemcy lokalu nr 2 przy ul H. w O., z lokalu tego wymeldowany został M.W.. Decyzja wydana została na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych w oparciu o ustalenie, iż wyżej wymieniony dobrowolnie opuścił miejsce stałego pobytu, nie dokonując obowiązku wymeldowania się.
M.W. złożył odwołanie, zarzucając iż W. K. uniemożliwiała mu wejście do przedmiotowego mieszkania a więc nie opuścił go dobrowolnie.
Zaskarżona decyzja została utrzymana w mocy decyzją Wojewody z dnia 16 kwietnia 2003 r. ("[...]"). W uzasadnieniu organ stwierdził, że M.W. nie mieszka w spornym lokalu co zostało zgodnie potwierdzone przez obie strony postępowania. Nic też, jego zdaniem, nie wskazuje na to, że opuszczenie lokalu przez skarżącego było wymuszone. Organ II instancji wskazał, też na fakt, że M.W. cofnął pozew i toczące się przed sądem postępowanie o przywrócenie naruszonego posiadania zostało umorzone.
Skarżący w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego podtrzymał dotychczasowe zarzuty dodatkowo podając, iż 12 maja2003r. powtórnie złożył pozew o przywrócenie naruszonego posiadania. Podkreślił też, że mieszkania nie opuścił dobrowolnie.
Podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji, organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W związku z reformą sądownictwa administracyjnego skarga podlega rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, na podstawie z art. 97 ust. l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1271 ze zm.).
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Nie stwierdzono bowiem, aby zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa.
Sporną a jednocześnie zasadniczą w sprawie kwestię stanowi charakter opuszczenia lokalu przez skarżącego. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174 ze zm.) właściwy organ administracji wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego. Przesłanka opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego w rozumieniu wskazanego przepisu jest spełniona jeżeli opuszczenie to ma charakter trwały i było dobrowolne.
Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym, od 1999 r. M.W. większość czasu spędzał w pracowni, gdzie nocował. Z mieszkania przy ul H. ostatecznie wyprowadził w czerwcu 2002 . Nadal nocował w pracowni przy ul. R. gdzie sukcesywnie przenosił swoje rzeczy. Powyższe okoliczności potwierdzili słuchani w sprawie świadkowie, przyznał skarżący i znalazły one oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Wprawdzie skarżący twierdzi, że nie opuścił mieszkania dobrowolnie lecz został do tego zmuszony lecz wyjaśnieniom tym trudno dać wiarę w świetle podanych wyżej dowodów tym bardziej jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że skarżący nigdy nie podejmował żadnych starań aby powrócić do spornego mieszkania. Jedyną podjętą przez M. W. czynnością było złożenie w sierpniu 2002 r. pozwu o przywrócenie naruszonego posiadania, który następnie został cofnięty i postępowanie umorzone. Cofnięcie pozwu nastąpiło po opłaceniu wpisu sądowego w związku z czym niejasne są twierdzenie skarżącego, że cofnięcie spowodowane było obawą o pogorszenie się jego sytuacji finansowej. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, i z tych względów podlega oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, póz. 1270)..