Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ stanowi, że organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji wydanej na podstawie przepisów niniejszej ustawy, o ile wymaga tego interes bezpieczeństwa Państwa.
Wolą ustawodawcy, jak wynika to z brzmienia omawianego przepisu, było odniesienie tego uregulowania tylko do decyzji wydanych na podstawie ustawy, a w niniejszej sprawie do decyzji właściwego wojewody rozstrzygającej w kwestii zezwolenia na stały pobyt /zamieszkanie/ na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w postaci karty stałego pobytu /art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach/.
Ustawa o cudzoziemcach nie zawiera natomiast uregulowań prawnych odnoszących możliwość odstąpienia od uzasadnienia także do postanowień wydanych w trybie art. 13 ust. 2 w przypadkach, gdy podyktowane to jest interesem bezpieczeństwa Państwa /art. 22 ust. 1 tej ustawy/.
Brak odpowiedniego odesłania w ustawie o cudzoziemcach w omawianym wyżej zakresie powoduje, że zastosowanie znajdą tu - zgodnie z art. 61 pkt 2 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - odpowiednie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.
uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji (...).
Podkreślenia wymaga, że zarówno orzecznictwo sądu administracyjnego, jak i kierunek kolejnych zmian przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego zmierzają do wzmocnienia odnośnie formy, jaką powinna mieć wydawana na piśmie decyzja /postanowienie/ administracyjna.
Uzasadnienie, z elementu dodawanego do niektórych tylko decyzji, stało się składnikiem obowiązkowym, a wyjątki od zasady motywowania decyzji /postanowienia/, mogą być interpretowane tylko ścieśniająco.