1. Z wyszczególnionych w przepisie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U nr 114 poz. 739 ze zm./ dziewięciu okoliczności, prawną podstawę odmowy uwzględnienia wniosku stanowi pkt 7 powołanego przepisu, to jest istnienie uzasadnionego podejrzenia, że wjazd lub pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mają inny cel niż deklarowany.
2. Prawidłowe posłużenie się zastosowaną w sprawie przez organy administracji prawną podstawą rozstrzygnięcia wymaga, aby rozbieżność celu deklarowanego i rzeczywistego dotyczyła tego wniosku, w zakresie którego cudzoziemcowi odmówiono zezwolenia na zamieszkanie; wymaga ustalenia celu deklarowanego i celu rzeczywistego, stwarza konieczność zebrania dowodów i uzasadnienia, dlaczego organ ma w tym względzie podejrzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marety K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Mareta K., obywatelka Armenii, zaskarżyła decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 29 czerwca 2001 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Z. z 4 kwietnia 2001 r. (...) o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w Rzeczpospolitej Polskiej oraz o określeniu terminu opuszczenia terytorium RP do dnia 17 kwietnia 2001 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Minister SWiA wskazał przepisy art. 127 par. 2 i art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy z 25.06.1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U nr 114 poz. 739 ze zm./. Z uzasadnienia decyzji wynika, że Mareta K. wjechała do Polski w dniu 3 czerwca 2000 r. na podstawie wizy pobytowej. Pierwotnie deklarowanym przez nią celem pobytu w kraju były odwiedziny miejsc pochówku rodziny, a następnie budowa pomników na grobach bliskich. W okresie ważności wizy Mareta K. złożyła wniosek o nadanie statusu uchodźcy. Decyzja Rady do Spraw Uchodźców z 24 stycznia 2001 r., utrzymująca w mocy negatywne rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji, nie została przez wnioskodawczynię zaskarżona do Sądu.
W dniu 27 grudnia 2000 r. Mareta K. złożyła wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, motywując go faktem prowadzenia działalności gospodarczej w ramach spółki z o.o. "A." oraz zamiarem sprawowania opieki nad grobami syna i wnuka. Postanowieniem z 25 stycznia 2001 r. Komendant Wojewódzki Policji w Sz. zaopiniował pozytywnie wniosek uczestniczki postępowania.
Organ orzekający odmówił uwzględnienia wniosku stwierdzając, że zainteresowana nie wskazała własnego źródła utrzymania, w związku, z czym należy przyjąć, że nie posiada środków finansowych na pokrycie kosztów pobytu w Polsce. Powołał się w tym zakresie na przepis par. 19 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia MSWiA z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców /Dz.U 1998 nr 1 poz. 1/. Z analizy przedstawionych przez uczestniczkę postępowania dokumentów finansowych Spółki wynika, że w okresie od 10.01 do 28.02.2001 r. wypracowała ona dochód w kwocie 1.296 zł, co jest kwotą niewystarczającą na pokrycie kosztów pobytu cudzoziemki i jej męża w Polsce, szczególnie zaś na pokrycie kosztów ewentualnego leczenia. Organ odwoławczy podniósł również, że Mareta K. przybyła do Polski deklarując cel odwiedzin miejsc pochówku najbliższej rodziny. Obecny argument o prowadzeniu spraw handlowych i gospodarczych świadczy o zmianie charakteru pobytu. Fakt ten, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 7 cytowanej ustawy, zobowiązuje organ administracji państwowej do odmowy udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
W skardze na powyższą decyzję Mareta K. wniosła o jej uchylenie. Zarzuciła, że sprawa nie została w dostateczny sposób wyjaśniona, a uzasadnienie zaskarżonej decyzji zawiera istotne błędy rzeczowe. Wyjaśniła, że z działalności spółki "A." osiąga coraz większe dochody. Ponadto posiada oszczędności, która w wypadku choroby może przeznaczyć na leczenie. Zarzuciła również, że organ orzekający całkowicie pominął humanitarny aspekt sprawy, to jest chęć pobytu matki tam, gdzie jest mogiła jej jedynego syna i wnuka. W zakresie wskazanej podstawy rozstrzygnięcia zarzuciła błędną wykładnię przepisu art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy o cudzoziemcach, bowiem deklarowanym zamiarem strony, jej celem przybycia do Polski, była rzeczywiście troska o groby bliskich.