Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie wymeldowania
Tezy

Typ decyzji kasacyjnej wydanej na podstawie art. 138 par. 2 Kpa różni się od decyzji kasacyjnej typowej tym, że może być zastosowany wtedy, gdy organ odwoławczy stwierdzi istnienie podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia danej sprawy. Dopuszczalność wydania przez organ odwoławczy tego typu decyzji kasacyjnej jest ograniczona przez to, że art. 138 par. 2 w związku z art. 136 Kpa przyjmuje jako przesłankę wydania tego typu decyzji określony zakres czynności postępowania wyjaśniającego, a mianowicie "rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części".

Sytuacja taka mogłaby zaistnieć, gdyby organ I instancji w ogóle nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego lub przeprowadził je z rażącym naruszeniem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. W takich przypadkach organ odwoławczy, aby dokonać oceny prawidłowości ustalenia stanu faktycznego, musiałby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające albo w całości, albo w znacznej części, a do tego nie jest uprawniony, nie mieści się to w jego kompetencji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. C. i Roberta C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 11.08.2000 r. (...) w przedmiocie wymeldowania - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 11.08.2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. uchyliło decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 10.07.2000 r. orzekającą o wymeldowaniu Zdzisława B. z pobytu stałego z lokalu położonego w L. i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, że w dniu 09.05.2000 r. Aleksandra C. wystąpiła z wnioskiem o wymeldowanie Zdzisława B. z podanego wyżej lokalu, ponieważ jest jego właścicielką, a lokator od kilku lat nie zamieszkuje pod wymienionym adresem.

Decyzją z dnia 10.07.2000 r. Prezydent Miasta L., powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, orzekł o wymeldowaniu Zdzisława B.

Od tej decyzji Zdzisław B. złożył odwołanie.

Zdaniem organu odwoławczego jest bezsporne, że w niniejszej sprawie nie było podstaw do wymeldowania skarżącego na zasadzie stanu określonego w zdaniu drugim ust. 2 art. 15, gdyż jego miejsce pobytu było znane. Natomiast organ I instancji ustalił, iż w sprawie wystąpił stan przewidziany w zdaniu I ust. 2 art. 15 wskazanej ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, do wymeldowania w takim przypadku niezbędne jest kumulatywne spełnienie trzech przesłanek. Według organu odwoławczego nie można uznać za udowodnione faktyczne opuszczenie spornego lokalu przez skarżącego, on sam bowiem przyznaje, iż stale mieszka w nim, a nie tylko odwiedza matkę. Zamieszkiwanie syna potwierdza Zofia B. Natomiast według organu I instancji pobyt Zdzisława B. pod spornym adresem ogranicza się do odwiedzin matki. Zdaniem organu odwoławczego, ustalenie opuszczenia lokalu czy długiego w nim nieprzebywania nie wystarczy dla przyjęcia, iż nastąpiła rzeczywiście rezygnacja z uprawnień do przebywania w lokalu. Zdzisław B. posiada pochodne uprawnienia, bowiem jest synem najemcy lokalu Zofii B. Niemniej jednak, według organu, zachodzi konieczność ustalenia, jakimi uprawnieniami do lokalu legitymuje się Zofia B. i w świetle tych ustaleń należy ocenić uprawnienia Zdzisława B. Jak wynika z zaleceń zawartych w zaskarżonej decyzji, organ I instancji powinien wyjaśnić kwestię uprawnień Zdzisława B. do spornego lokalu oraz czy opuszczenie przez niego lokalu można uznać za faktyczne jego opuszczenie.

Powyższą decyzję zaskarżyli Sylwia C. i Robert C., wnosząc o jej uchylenie. W skardze podnieśli, że organ odwoławczy nie rozważył ich zeznań jak również treści informacji przekazanej z Komendy Powiatowej Policji. Z dowodów tych przeprowadzonych w toku postępowania wyjaśniającego przed organem I instancji wynika, że Zdzisław B. nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu. W aktach sprawy znajduje się pismo Referatu Lokalowego z dnia 13.05.2000 r., które stwierdza, że zarówno Zofia B. jak i Zdzisław B. nie posiadają tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji poczyniono ustalenia wyłącznie na podstawie oświadczeń Zofii i Zdzisława B.

W odpowiedzi na skargę, organ odwoławczy wnosił o jej oddalenie. Podniósł argumenty zbieżne z treścią zaskarżonej decyzji.

Strona 1/2