Opłaty licencyjne są jednak z natury rzeczy związane z konkretnym tytułem, a ich wysokość - z konkretną kategorią nagrania objętą katalogiem i nawet - czasami - z konkretnym wykonawcą, jeżeli dla niego właśnie stosuje się specjalne stawki. Co więcej cechą wpływającą na zróżnicowanie wartości celnej nagranych nośników jest to, co i kogo na nich nagrano, a więc właśnie opłata licencyjna. Dlatego nie jest prawidłowe uśrednianie stawki opłat zastosowane przez organy administracji celnej. Przeczy to zasadzie, że opłata celna musi być powiązana z konkretnym towarem, który ma w tym wypadku cechy indywidualne, determinowane właśnie wymiarem stawki opłaty licencyjnej. Musi to być uwzględnione także przy obliczaniu należności celnych.
uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie wymiaru cła.
Kompania muzyczna P. sprowadziła do Polski z Niemiec płyty kompaktowe i kasety magnetofonowe od sprzedawcy A. Dyrektor Urzędu Celnego w W. dopuścił przedmiotowy towar do obrotu, wymierzając należności celne. Decyzję tę jednak uchylono i wznowiono postępowanie, gdyż w wyniku kontroli postimportowej odnaleziono faktury wskazujące na to, że firma "P." uiszczała E. opłaty zgodnie z umową przewidującą udostępnianie przez E. praw w ramach licencji na produkcję, dystrybucję i import nagrań E., a także w ramach opłat za usługi techniczne. Decyzję organu celnego I instancji utrzymał w mocy Prezes GUC.
W skardze do NSA "P." zarzuciła naruszenie art. 23 ust. 1, art. 26 ust. 1 i art. 30c ust. 1 pkt 3 prawa celnego oraz art. 6, art. 7, art. 10, art. 77, art. 107, art. 145 par. 1 pkt 5, art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa. Naruszenia prawa celnego skarżący upatrywał w tym, ze:
1/ zaskarżona decyzja nie bierze pod uwagę umów określających zasady rozliczeń między E., obejmujących zarówno opłaty licencyjne, jak i obsługę techniczną:
2/ rozliczenia z E. dokonywane były m.in. za pośrednictwem polskiego podmiotu Z.;
3/ organy celne nie uwzględniły, że opłaty za prawa pokrewne dokonywane są wedle efektywnej sprzedaży, a nie wedle towaru objętego zakupem importowym;
4/ organy celne dokonały dowolnego przypisania ujawnionych faktur konkretnej transakcji importu płyt i kaset, za które wymierzono cło, podczas gdy w rzeczywistości chodziło o rozliczenia odnoszące się do innych sprzedanych nośników.
W odpowiedzi na skargę Prezes GUC w związku i zarzutem zastosowania wadliwej metody obliczania korekty wartości cła, przedstawił własne wyliczenie, opierając się na wyliczeniu średniej stawki wartości opłat licencyjnych, przyjętej przez podział ogólnej wartości tych opłat, podzielonych przez liczbę sprzedanych płyt i kaset w okresie kwartalnym i oświadczył, że dokonanie "ustalenia wartości celnej towaru nastąpiło na podstawie danych dostępnych organowi celnemu".
W ocenie Sądu wyjaśnienia przede wszystkim wymagała okoliczność, czy import płyt i kaset wymaga, aby ich wartość celna była ustalana poprzez wliczenie do ich ceny także opłat ponoszonych na rzecz podmiotu dysponującego prawami pokrewnymi /artystów, wykonawców/ i czy w konkretnej sytuacji opłaty ponoszone przez skarżącego na rzecz E., nie będącą stroną umowy zakupu towaru, są opłatami licencyjnymi, o których mowa w art. 30c prawa i celnego. Komitet Techniczny Ustalania Wartości Celnej w opinii 4.7. /opublikowanej w M.P. 1997 nr 67 poz. 657 - akt ten nie ma waloru "obowiązującego" w niniejszej sprawie; może jednak służyć jako dowód właściwej interpretacji europejskich standardów/ wskazuje na tendencje panujące w europejskim prawie celnym. gdzie sformułowania podobne, jak w polskim prawie celnym są interpretowane jako: po pierwsze - dające podstawę do określenia opłat należnych artyście wykonawcy lub podmiotowi, który tymi prawami dysponuje - jako opłat licencyjnych; po drugie - wiążą powinność ich wliczania do wartości celnej z okolicznością, iż obowiązek poniesienia tej opłaty jest warunkiem prawidłowego wykonania umowy o dystrybucję i marketing nośników zapisu; po trzecie zaś - akceptują rozwiązanie standardowe przy sprzedaży nagranych kaset i płyt, że opłata licencyjna należy się od egzemplarza sprzedanego nośnika.