Podwójna tożsamość strony nie usprawiedliwia prowadzenia odrębnych postępowań o przyznanie statusu uchodźcy i wydanie nowej decyzji administracyjnej na nowe nazwisko, jeżeli wszystkie postępowania o przyznanie statusu uchodźcy, w których z wnioskiem występuje ta sama osoba pod różnymi nazwiskami dotyczą tego samego wyjazdu z ojczystego kraju i tego samego przyjazdu do Polski.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ara M. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia 24 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 25 maja 2001 r. (...), (...).
Ara M. /Aram M./, obywatel Armenii, zaskarżył decyzję Rady do Spraw Uchodźców z 24 lipca 2001 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 25 maja 2001 r. (...) mocą, której odmówiono mu nadania statusu uchodźcy w Polsce. Przyczyna negatywnej dla Skarżącego decyzji była okoliczność, iż uznano, że nie spełnia on przesłanek wymaganych przez Konwencję Genewską z 28 lipca 1951 r. wraz z protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczącej statusu uchodźców /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515/. Skarżący w wywiadzie statusowym przeprowadzonym 26 marca 2001 r. podał, że przyjechał do Polski w lutym 1997 r. Z Armenii wyjechał z przyczyn osobistych: jego ojciec potrącił i trwale okaleczył przechodnia, został za to skazany na karę 5 lat pozbawienia wolności. Skarżący bał się zemsty rodziny ofiary.
Skarżący - występując pod innym nazwiskiem - starał się o status uchodźcy /jako Aram M./. Podawał nieco inne okoliczności i daty wyjazdu do Polski /listopad 1997, przyczyna wyjazdu - konieczność opłacania haraczu mafii/. Obie decyzje były dla niego niekorzystne /decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 12.1998 r. i Rady do Spraw Uchodźców z 31.05.1999 r., (...)/. Skarga do NSA na decyzję z 31.05.1999 r. została odrzucona z uwagi na brak uzupełnienia braków formalnych skargi - V SA 1104/99 z dnia 23 września 1999 r.
Obecna skarga nie podaje żadnych konkretnych zarzutów i nie formułuje przyczyn obaw przed powrotem do Armenii, które to obawy mogły być uznane za adekwatne w świetle przesłanek wymaganych przez Konwencję Genewską w art. 1 A. W odpowiedzi na skargę Rada do Spraw Uchodźców wnosiła o oddalenie skargi z przyczyn merytorycznych, zarazem przyznając, iż Radzie była znana okoliczność, iż Skarżący występował już poprzednio pod innym nazwiskiem o nadanie statusu uchodźcy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zadaniem NSA jest kontrola zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Zaskarżona decyzja jest wadliwa, jakkolwiek nie z przyczyn wskazanych w skardze. Jest niesporne, że Skarżący używał innego nazwiska i pod tym nazwiskiem bezskutecznie ubiegał się o przyznanie statusu uchodźcy. Ujawnienie, że Skarżący występował pod dwoma nazwiskami wynika z dokumentu znajdującego się w aktach administracyjnych (...). Postępowanie w sprawie objętej zaskarżoną decyzją było jednak prowadzone tak, jak gdyby chodziło o postępowanie nowe, prowadzone wobec osoby ubiegającej się o status uchodźcy po raz pierwszy. Podkreślić należy, że oba postępowania dotyczyły tego samego wyjazdu Skarżącego z Armenii i przyjazdu do Polski w 1997 r. Decyzja Rady do Spraw Uchodźców z 31.05.1999 r. rozstrzygała, zatem w ostateczny sposób sprawę statusu uchodźcy w Polsce związaną z wyjazdem Skarżącego z Armenii do Polski w 1997 r. Zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 3 wydanie decyzji w sprawie już rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną jest dotknięte nieważnością.
Okoliczność, że Skarżący, ubiegający się o status uchodźcy występował w każdym z dwóch postępowań administracyjnych pod innym nazwiskiem nie ma tu znaczenia, skoro jest niewątpliwe, że chodzi o tę samą osobę /a tak twierdzi organ administracji i Skarżący temu nie zaprzecza/ i ten sam wyjazd z kraju ojczystego /przyjazd do Polski/. Jeżeli natomiast istniałaby wątpliwości, co do tego, które z okoliczności podawanych przez Skarżącego jako przyczyna opuszczenia rodzinnego kraju są miarodajne i jeżeli byłyby to okoliczności nowe, nieznane, rzutujące na treść decyzji administracyjnej, to sprawę należałoby rozpatrywać ewentualnie pod kątem wznowienia postępowania, a nie prowadzić nowe, odrębne postępowanie administracyjne, skoro chodziło o okoliczności zawiązane z przyczynami tego samego opuszczenia kraju rodzinnego przez Skarżącego.
Podwójna tożsamość Skarżącego nie usprawiedliwia prowadzenia odrębnych postępowań o przyznanie statusu uchodźców i wydania nowej decyzji administracyjnej na nowe nazwisko, jeżeli wszystkie, postępowania o przyznanie statusu uchodźcy, w których z wnioskiem występuje ta sama osoba pod różnymi nazwiskami dotyczą tego samego wyjazdu z ojczystego kraju i tego samego przyjazdu do Polski.
W tej sytuacji, na postawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym z 11 maja 1995 r. /Dz.U. nr 74 poz. 368/ orzeczono jak w sentencji. W kwestii kosztów orzeczenie oparto na art. 55 tejże ustawy.