Po upływie terminu przewidzianego w art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie można wydać zarówno decyzji w sprawie wymiaru należności celnych, jak i decyzji zmieniającej poszczególne składniki tej decyzji, w tym wartość celną towaru.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję dyrektora urzędu celnego.
Rozpoznanie skargi wymaga w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia kwestii, czy przewidziana w art. 83 ust. 1 prawa celnego niemożność wydania decyzji w sprawie wymiaru należności celnych po upływie 2 lat od dnia, w którym powstał obowiązek ich uiszczenia, dotyczy tylko samego wymiaru należności celnych, czy też pozostałych składników struktury tej decyzji, a w szczególności wartości celnej towaru, jego klasyfikacji taryfowej oraz stawki celnej. Wskazane składniki decyzji wymiarowej mają jednakowe znaczenie dla prawidłowego wymiaru cła. Dlatego też nie jest możliwa zmiana wartości celnej, stanowiącej jeden ze składników decyzji w sprawie wymiaru cła, w sytuacji gdy ze względu na upływ terminu, o którym mowa w art. 83 ust. 1, nie jest już możliwe wydanie nowej decyzji w sprawie wymiaru cła. Zmiana wartości celnej po upływie terminu, o którym mowa w tym przepisie, pozbawiłaby bowiem decyzję wewnętrznej spójności i, co istotne, uczyniłaby ją niezgodną z art. 4 ust. 2 prawa celnego. Zgodnie bowiem z tym przepisem podstawą wymiaru cła jest wartość celna towaru. W razie zatem zmiany wartości celnej towaru i niemożności wydania decyzji w sprawie wymiaru cła w nowej wysokości z uwagi na upływ terminu przewidzianego w art. 83 ust. 1 zaistnieje tak jak w niniejszej sprawie ewidentna sprzeczność między podstawą wymiaru cła /wartość celna/ a wysokością wymierzonego i faktycznie pobranego cła.
Dlatego też, zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie, po upływie terminu przewidzianego w art. 83 ust. 1 prawa celnego nie można wydać zarówno decyzji w sprawie wymiaru należności celnych, jak i decyzji zmieniającej poszczególne składniki tej decyzji, w tym wartość celną towaru. Stanowisko to uzasadnia uwzględnienie skargi i czyni w istocie bezprzedmiotowym potrzebę szczegółowego rozważania kwestii, czy faktura nr 026732 mogła stanowić podstawę ustalenia ceny należnej za sprowadzony przez skarżącą towar i określenia jego wartości celnej w nowej wysokości.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję dyrektora urzędu celnego.