Przepis art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz. U. nr 74 poz. 368 ze zm./ oznacza, że organ korzystający z możliwości, o której mowa w tym artykule, musi uwzględnić skargę co do istoty sprawy, a nie tylko ograniczyć się do wydania decyzji o charakterze kasacyjnym.
stwierdza nieważność decyzji Ministra Gospodarki (...) i Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą (...) w przedmiocie udzielenia pozwolenia na przywóz gazu ziemnego.
Naczelny Sąd Administracyjny dokonał wykładni przepisu art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdzając, że przepis ten rozumieć należy w ten sposób, iż organ korzystający z możliwości, o której w nim mowa, musi uwzględnić skargę co do istoty, a nie ograniczyć się tylko do wydania decyzji o charakterze kasacyjnym.
Argumentację wspierającą tę wykładnię poprzedzić trzeba przypomnieniem, że art. 38 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym w ust. 1 stanowi, że: "po otrzymaniu skargi Sąd przesyła jej odpis organowi, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, i zobowiązuje go do udzielenia odpowiedzi na skargę w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu skargi oraz do nadesłania w tym terminie akt sprawy", natomiast w ust. 2 określa, że: "organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może uwzględnić skargę w całości do dnia wyznaczenia przez Sąd terminu rozprawy".
W sprawie rozpoznawanej przez Naczelny Sąd Administracyjny istota rzeczy sprowadzała się do rozstrzygnięcia zagadnienia, czy na podstawie cytowanego wyżej art. 38 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym organ administracji publicznej może wydać decyzję uchylającą i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Rozstrzygając tę kwestię prawną w sposób podany na wstępie, Naczelny Sąd Administracyjny przytoczył w uzasadnieniu wydanego wyroku następujące argumenty:
Przede wszystkim trzeba skonstatować, że poglądy doktryny w tym zakresie są zbieżne i sprowadzają się w zasadzie do stwierdzenia, że nie jest możliwe - na podstawie powoływanego już wielokrotnie przepisu - wydanie decyzji uchylającej i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdyż decyzja taka oznaczałaby otwarcie nowego toku instancji.
Pogląd ten należy w pełni podzielić i równocześnie wskazać, że przepis, o którym mowa, upoważniający organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, do uwzględnienia skargi w całości do czasu wyznaczenia przez sąd rozprawy oznacza, że organ korzystający z tej możliwości musi uwzględnić skargę co do istoty sprawy.
Trafność tego poglądu potwierdza również miejsce i funkcja decyzji wydawanej na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Wniesienie skargi przez stronę, co trzeba podkreślić, powoduje wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, o charakterze zewnętrznym w stosunku do postępowania. administracyjnego. jednocześnie wniesienie skargi może, na podstawie tego przepisu, stać się podstawą do skorygowania przez organ własnej decyzji. Korekta ta jednak nie może prowadzić do uruchomienia nowego toku instancji ani prowadzić do uruchomienia wewnątrzadministracyjnej drogi weryfikacji decyzji ostatecznych, ponieważ taka weryfikacja należy do Sądu Administracyjnego.
Prezentowany wyrok, chociaż zapadł w sprawie, w której postępowanie toczyło się nie przed organami celnymi, to jednak wykładnia art. 38 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym będzie przydatna i w tym postępowaniu.