Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Dorota Mydłowska (spr.), Protokolant ref. staż. - Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi Z.w W. z udziałem D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia ... lipca 2011 r. nr ... w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/4

Wnioskiem z dnia ... listopada 2010 r. D. Sp. z o.o. w W. wystąpiła do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego W. o umorzenie egzekucji należności pieniężnej, prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego nr ... z dnia ... października 2002 r. wystawionego przez Zarząd Dróg Miejskich w W. (zwany dalej: skarżącym) z tytułu kary obejmującej opłatę za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia za okres od ....03.2000 r. do ....10.2001 r. na kwotę ... zł należności głównej.

W jego uzasadnieniu D. Sp. z o.o. w W. podniosła, iż zgodnie z art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r. (t.j. Dz. U. z 2007, nr 19, poz. 115 ze zm. - dalej: ustawa o drogach publicznych) termin przedawnienia przedmiotowego zobowiązania liczy pięć lat natomiast ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 z późn. zm. - dalej również: u.p.e.a.) nie przewiduje wydłużenia pięcioletniego terminu przedawnienia tym bardziej, że w niniejszej sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60) w części dotyczącej przedawnienia zobowiązań podatkowych ze względu na fakt, iż przedmiotowe zobowiązanie jest karą pieniężną nałożoną przez inny organ na podstawie ustawy o drogach, a nie zobowiązaniem podatkowym.

Po przedstawieniu stanowiska wierzyciela (skarżącego) w sprawie zarzutów zobowiązanego, w którym skarżący uznał zarzuty zobowiązanego za nieuzasadnione, postanowieniem z dnia ... stycznia 2011 r. nr ... Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego W., działając na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 i § 3 u.p.e.a. odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec D. Sp. z o.o. w W. na podstawie powyższego tytułu wykonawczego z dnia ... października 2002 r. W jego uzasadnieniu podniósł, iż egzekucja administracyjna wobec D. Sp. z o.o. w W. została wszczęta w dniu ....11.2003 r. poprzez doręczenie do banku [...] S.A. zawiadomienia o zajęciu rachunku bankowego.

Dalej podzielając argumentację Zarządu Dróg Miejskich w W. wyrażone w postanowieniu zawierającym stanowisko wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów wyjaśnił, iż zgodnie z ustawą o drogach publicznych wskazywany przez D. Sp. z o.o. w W. art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych określający 5 letni okres przedawnienia obowiązku uiszczenia kar pieniężnych wszedł w życie z dniem 4 października 2005 r., zaś ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. nr 179, poz. 1486) wprowadzająca wskazany wyżej 5 letni okres przedawnienia nie zawierała przepisów przejściowych. Oznacza to, w ocenie organu egzekucyjnego, że zgodnie z zasadą lex retro non agit przepis ten nie ma zastosowania do zobowiązania D. Sp. z o.o. w W., które powstało w 2001 roku. Również przed dniem 4 października 2005 r. ustawa o drogach publicznych nie zawierała przepisów dotyczących przedawnienia kar za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi.

Strona 1/4