Sprawa ze skargi A. W. na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych w przedmiocie odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
Uzasadnienie strona 10/10

VI . Sąd nie podzielił również zarzutu skargi błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania przepisu § 6 ust. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 września 2006r. w sprawie sprawozdań jednostek sektora finansów publicznych w zakresie operacji finansowych. Przepis ten nakłada na organ założycielski obowiązek w zakresie sprawdzenia prawidłowości otrzymanych sprawozdań jednostkowych pod względem formalno- rachunkowym. Jak również organy te są uprawnione do kontrolowania merytorycznej prawidłowości złożonych sprawozdań. W tym celu mogą zażądać przedstawienia odpowiednich dokumentów. Zasadnie organ wskazuje, że niewykonanie tego obowiązku bądź nieskorzystanie z uprawnienia nie wpływa na ocenę czynu, skarżącej, będącej kierownikiem jednostki zobowiązanej z racji zapisu § 7 powyższego rozporządzenia, do sporządzania sprawozdań rzetelnie i prawidłowo pod względem merytorycznym i formalno rachunkowym. Z przepisu tego nie wynika również by odpowiedzialność za wykazanie nieprawidłowych danych w sprawozdaniach jednostkowych leżała po stronie odbiorców tychże sprawozdań.

VII. W ocenie Sądu nie jest zasadny również zarzut skargi błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania art. 28 undfp. Zgodnie z regulacją zawartą w tym przepisie nie dochodzi się odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, którego stopień szkodliwości dla finansów publicznych jest znikomy. Ustawa stanowi, że przy ocenie stopnia szkodliwości dla finansów publicznych naruszenia dyscypliny finansów publicznych uwzględnia się wagę naruszonych obowiązków, sposób i okoliczności ich naruszenia, a także skutki naruszenia, biorąc pod uwagę w szczególności wymienione w tym przepisie przesłanki. W sytuacji naruszenia dyscypliny, którego stopień szkodliwości dla finansów publicznych jest znikomy postępowania w myśl art. 78 ust 1 pkt 7 undfp nie wszczyna się, a wszczęte umarza. W ocenie Sądu podnoszony przez obwinioną w toku postępowania argument, iż jej działania cechował znikomy stopień szkodliwości dla finansów publicznych i nie spowodowały one ujemnych skutków dla finansów publicznych został, zdaniem Sądu należycie przez organy orzekające oceniony. Sąd zgadza się z przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia argumentacją GKO, iż przypisany obwinionej czyn nie może zostać oceniony jako znikomo szkodliwy dla finansów publicznych. Mimo że z działania skarżącej nie wynika wprost wymierna szkoda materialna, naraża ono na uszczerbek zaufanie do dokumentów publicznych dotyczących gospodarowania publicznymi środkami pieniężnymi przeznaczonymi na finansowanie publicznych jednostek ochrony zdrowia. Przedmiotowe sprawozdania stanowią bowiem podstawę do gromadzenia i przetwarzania danych oraz sporządzania zbiorczych sprawozdań dokumentujących z jednej strony działalność finansową jednostek ochrony zdrowia jak również mających znaczenie dla planowania ich działań w przyszłości i służących podejmowaniu w ich oparciu decyzji dotyczących finansów publicznych. Dowodem wskazującym na przywiązywanie przez ustawodawcę jeszcze większej wagi do naruszeń dyscypliny finansów publicznych związanych ze sporządzaniem sprawozdań jest poszerzenie z dniem 1 stycznia 2010r. przepisem art. 65 ustawy z 27 sierpnia 2009r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach w przepisie art. 18 ust 2 undfp katalogu naruszeń dyscypliny finansów publicznych o czyn polegający na nie sporządzeniu w terminie sprawozdania jak również polegający na nie przekazaniu w terminie sprawozdania z wykonania procesów gromadzenia środków publicznych i ich rozdysponowania.

Wobec powyższego zasadnie zatem uznano, że wskazane przez skarżącą okoliczności naruszenia dyscypliny, w tym uwarunkowania jakich działała, a w szczególności trudności w zakresie kierowania Szpitalem oraz jej warunki osobiste uzasadniają przyjęcie zastosowania art. 36 undfp i odstąpienie od wymierzenia kary. W wyniku rozpoznania sprawy Sąd nie znalazł też podstaw do uwzględnienia zarzutów skargi sprowadzających się do naruszenia art. 89 undfp. Zdaniem Sądu skarżone orzeczenie zostało wydane z uwzględnieniem całego wszechstronnie zebranego materiału dowodowego, poddanego stosownej analizie i ocenie.

W powyższej sytuacji, przy przeprowadzeniu przez GKO prawidłowej wykładni mających w sprawie zastosowanie przepisów obowiązującego prawa, w ocenie Sądu brak było podstaw do uwzględnienia skargi.

Z wyłożonych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a orzekł jak w sentencji.

Strona 10/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6535 Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
Inne orzeczenia z hasłem:
Finanse publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne