Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Marek Krawczak, Sędzia WSA - Jadwiga Smołucha (spr.), Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Protokolant st. specjalista - Justyna Macewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2017 r. sprawy ze skargi D. P. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia zaległości z tytułu opłat abonamentowych oddala skargę
Przedmiotem skargi D.P.(dalej: skarżący lub strona) jest decyzja Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: KRTiT lub organ) z [...] maja 2016 r., nr [...] uchylająca zaskarżoną decyzję własną z [...] czerwca 2015 r. [...], odmawiającą umorzenia należności z tytułu opłat abonamentowych, w części dotyczącej zaległości w płatnościach abonamentowych za okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. w wysokości 204,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 162,45 zł i umarzająca postępowanie administracyjne w tym zakresie. Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.
Skarżący pismem z 6 lutego 2013 r. zwrócił się do KRRiT o odstąpienie od dochodzenia należności z tytułu opłat abonamentowych wskazując, że takie zaległości wobec niego nie istnieją, ponieważ pod koniec 2007 r. wyrejestrował odbiornik telewizyjny i od tego momentu w jego mieszkaniu nie było ani telewizora, ani radia. Na wypadek nieuwzględnienia tych okoliczności skarżący wniósł o umorzenie zaległości ze względu na jego sytuację finansową wynikającą z przewlekłej niepełnosprawności i związanych z nią wysokimi kosztami utrzymania.
Pismo skarżącego zostało potraktowane przez organ jako wniosek o umorzenie zaległości i w związku z tym KRRiT pismem z 15 lutego 2013 r. wezwała skarżącego do wykazania spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 1204 ze zm., dalej: ustawa o opłatach abonamentowych), poprzez złożenie stosownych dokumentów.
Pismem z 4 listopada 2014 r. KRRiT ponownie wezwała skarżącego do złożenia dokumentów potwierdzających spełnienie przesłanek z art. 10 ustawy o opłatach abonamentowych.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie strona w piśmie z 30 listopada 2014 r. w zasadzie jedynie powtórzyła wcześniejszą argumentację co do nieistnienia po jej stronie zaległości z tytułu opłat abonamentowych, a następnie podtrzymała to stanowisko w piśmie z 13 grudnia 2014 r.
KRRiT decyzją z [...] czerwca 2015 r. odmówiła umorzenia zaległości w płatności opłaty abonamentowej za okres od 1 stycznia 2008 r. do 28 lutego 2013 r. w wysokości 1077,10 zł wraz z odsetkami w wysokości 585,11 zł. Odpis tej decyzji doręczono skarżącemu 26 czerwca 2016 r.
W piśmie złożonym 14 lipca 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy umorzenia niesłusznie naliczonego abonamentu i uchylenie decyzji [...] z [...] czerwca 2015 r.
W wyniku rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy KRRiT decyzją z [...] maja 2016 r. uchyliła zaskarżoną decyzję własną z [...] czerwca 2015 r. w części dotyczącej zaległości w płatności opłat abonamentowych za okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. w wysokości 204,00 zł wraz z odsetkami w wysokości 162,45 zł i umorzyła postępowanie administracyjne w tym zakresie. W uzasadnieniu KRRiT wskazała, że w toku postępowania wyjaśniającego uzyskała od Poczty Polskiej S.A. informację, że na koncie abonenckim przypisanym do skarżącego pozostają do uregulowania zaległości za okres od 1 stycznia 2010 r. do 28 lutego 2013 r., natomiast zaległości za okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. wraz z odsetkami uległy przedawnieniu. Wobec wygaśnięcia zobowiązań skarżącego za okres od stycznia do grudnia 2008 r. KRRiT uznała postępowanie w tej części za bezprzedmiotowe i umorzyła w tym zakresie postępowanie z powołaniem się na art. 105 § 1 k.p.a. Co do pozostałej części zaległości z opłat abonamentowych za lata 2009 - 2010 organ stwierdził brak przedawnienia i podstaw do umorzenia postępowania. Organ stwierdził również, że w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy nie był w stanie dokonać oceny aktualnych możliwości płatniczych wnioskodawcy oraz ustalenia czy obowiązek zapłaty należności publicznoprawnej pozbawiłby skarżącego środków na pokrycie bieżących kosztów utrzymania. Ponadto tenże materiał dowodowy nie potwierdza występowania nadzwyczajnych okoliczności, które przyczyniłby się do powstania długu. Z uwagi na powyższe organ uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie w części dotyczącej przedawnionych zobowiązań, a w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.