Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Barbara Mleczko - Jabłońska, Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak (spr.), Sędzia WSA - Dorota Mydłowska, , Protokolant sekretarz sądowy - Marcin Woźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2011 r. sprawy ze skargi A.M. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Rady ds. Uchodźców z dnia [...] marca 2010 r. nr [...].
Decyzją z [...] maja 2010 r. Rada do Spraw Uchodźców utrzymała w mocy decyzję własną z [...].03.2010 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...].03.2009 r. nr [...] i utrzymanej nią w mocy decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców nr [...] z dnia [...].07.2008 r. o umorzeniu postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy w RP wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny. Decyzja ta zapadłą w następującym stanie faktycznym :
A.M., obywatel [...] deklarujący narodowość [...], złożył w dniu [...].11.2005 r. wniosek o nadanie mu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej. W dniu [...].04.2006 r. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców decyzją nr [...] postanowił odmówić Wnioskodawcy nadania statusu uchodźcy oraz , nakazał opuszczenie terytorium RP. Od tej decyzji Cudzoziemiec złożył odwołanie do Rady do Spraw Uchodźców, która decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. ([...]) utrzymała w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu I instancji.
W dniu [...].09.2007 r. A.M. złożył po raz drugi wniosek o nadanie mu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców uznając, iż w niniejszej sprawie została już wcześniej wydana decyzja ostateczna, a przedstawione okoliczności nie dają podstaw wydania nowej merytorycznej decyzji w sprawie, decyzją nr [...] z dnia [...].07.2008 r. umorzył postępowanie w sprawie o nadanie statusu uchodźcy wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny. Od powyższej decyzji A.M. złożył odwołanie do Rady do Spraw Uchodźców, która decyzją z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji Rada powołała się na treść art. 40 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi ust. 2 pkt 2, że jeżeli wnioskodawca po otrzymaniu decyzji ostatecznej o odmowie nadania statusu uchodźcy złoży nowy wniosek oparty na tych samych podstawach należy wniosek ten uznać za niedopuszczalny. Powyższą decyzję Rady A.M. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 4 lutego 2010r. w sprawie o sygn. akt V SA/Wa 750/09 oddalił skargę. Wyrok jest prawomocny.
Jednocześnie przed rozstrzygnięciem skargi przez Sąd Cudzoziemiec w dniu [...] grudnia 2009 r. złożył do Rady wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...].03.2009r. i utrzymanej nią w mocy decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców nr [...] z dnia [...].07.2008 r.
Decyzją z [...].03.2010 r. nr [...] Rada odmówiła stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia [...] marca 2009 r. W uzasadnieniu decyzji Rada wskazała na rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , a nadto wskazała że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, tylko niektóre przypadki naruszenia prawa procesowego mogą być kwalifikowane jako rażące. Zalicza się do takich przypadków pogwałcenie zasad ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego. O tym, czy miało miejsce rażące naruszenie prawa, decyduje przede wszystkim oczywistość tego naruszenia. W niniejszej sprawie analiza stanu faktycznego nie pozwala na stwierdzenie, że w sposób oczywisty naruszone zostały przepisy ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP. Nadto wyjaśniła, że stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej stanowi wyjątek od zasady stabilności decyzji, wymaga zatem bezspornego ustalenia, że uchylona decyzja jest dotknięta jedną z wad określonych w art. 156 § 1 kpa. Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art., 156 § 1 pkt 2 kpa, dotyczyć może jedynie naruszenia przepisu prawnego, którego treść bez żadnych wątpliwości interpretacyjnych może być ustalona w bezpośrednim rozumieniu. Rażące jest wiec naruszenie prawa oczywiste i bezsporne. Weryfikacja kwestionowanej decyzji mogła nastąpić poprzez zaskarżenie jej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Oddalenie prawomocne przez sąd administracyjny skargi na niezgodność decyzji z prawem zamyka organowi administracyjnemu drogę do stwierdzenia nieważności decyzji ze względu na związanie go oceną prawną zawartą w wyroku sądu w odniesieniu do przedmiotu rozstrzygnięcia sądowego.