Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Irena Jakubiec - Kudiura, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak (spr.), , Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej. 1. Uchyla zaskarżoną decyzję; 2. Zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz M. P. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi M. P. (dalej: skarżący lub strona) jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] czerwca 2014 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję własną z [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia w całości kary pieniężnej. Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.
W wyniku kontroli drogowej [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z [...] października 2012 r., nr [...] nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości w wysokości 10.000 zł. Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 ze zm.).
Pismem z 22 stycznia 2014 r. skarżący zwrócił się z prośbą o umorzenie w całości ww. kary pieniężnej. We wniosku wskazał, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialnej bowiem posiada niską emeryturę, której wysokości nie daje możliwości spłaty nałożonej kary pieniężnej. Ponadto wyjaśnił, że jest osobą w podeszłym wieku z problemami zdrowotnymi, co wiąże się z dużymi wydatkami na leki. Do wniosku załączył dokumentację medyczną oraz decyzję ZUS o przyznaniu dodatku pielęgnacyjnego.
Na wezwanie organu skarżący nadesłał oświadczenie o majątku, dochodach i źródłach utrzymania. Do oświadczenia skarżący dołączył roczne obliczenie podatku przez organ rentowy PIT-40A.
Po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania wyjaśniającego Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: Główny Inspektor lub organ) decyzją z [...] kwietnia 2014 r. odmówił umorzenia w całości kary pieniężnej nałożonej decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] października 2012 r. w wysokości 10.000 zł.
W wyniku rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, organ decyzją z [...] czerwca 2014r. utrzymał w mocy decyzję własną z [...] kwietnia 2014r.
Uzasadniając rozstrzygnięcie o tej treści, organ w pierwszym rzędzie przedstawił podstawę prawną rozpatrzenia wniosku skarżącego, a następnie wymienił elementy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Wskazał więc, iż skarżący prowadzi dwuosobowe gospodarstwo domowe. Uzyskuje dochód netto z tytułu świadczenia emerytalnego w wysokości 1.574,99 zł miesięcznie, jest współwłaścicielem mieszkania w O. oraz właścicielem samochodu osobowego Mercedes Benz z 1997 r. Główny Inspektor ustalił również, że na średniomiesięczne wydatki strony składają się: czynsz - 561,23 zł; opłaty za: energię elektryczną - 69,37 zł, gaz - 117,38 zł, lekarstwa - 200 zł, środki chemiczne - 30 zł, wyżywienie - 600 zł. W konsekwencji średniomiesięczne wydatki gospodarstwa domowego wynoszą ok. 1577,98 zł.
Następnie organ stwierdził, że łączna kwota wydatków przewyższa dochody uzyskiwane przez stronę, jednakże organ nie był w stanie ocenić wszystkich dochodów gospodarstwa domowego z uwagi na brak wskazania dochodu uzyskiwanego przez żonę skarżącego.
Główny Inspektor stanął na stanowisku, że z przesłana przez skarżącego dokumentacja nie daje podstaw do udzielenia wnioskowanej ulgi. Organ zauważył, że udzielenie ulgi w postaci całkowitego umorzenia nałożonej kary pieniężnej ma charakter wyjątkowy. W jego ocenie strona nie wskazała wszystkich dochodów gospodarstwa domowego. Organ nie kwestionował trudnej sytuacji strony spowodowanej niskim dochodem oraz pogarszającym się stanem zdrowia z uwagi na przebytą operację. Jednak podkreślił, że trudna sytuacja materialna zobowiązanego sama w sobie nie może być uznana za przesłankę umożliwiającą zastosowanie wnioskowanej ulgi, a tym bardziej nie można jej utożsamiać z ważnym interesem zobowiązanego. W przeciwnym razie prowadziłoby to do absurdu. Zawsze bowiem ulga w zapłacie zobowiązania leży w interesie (faktycznym) ukaranego. W rezultacie każdy zobowiązany znajdujący się w trudnej sytuacji majątkowej spełniałby przesłankę przyznania ulgi. Dlatego ważne jest wykazanie nadzwyczajności tej sytuacji, w której strona znalazła się niezależnie od swojego postępowania.