Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura, Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Protokolant - ref. staż. Justyna Gadzialska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2013 r. sprawy ze skargi D. Sp. jawna w P. na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia ... grudnia 2011 r., nr ... w przedmiocie kontynuowania czynności kontrolnych; oddala skargę
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wszczął ... września 2010 r. postępowanie kontrolne w "D. spółka jawna w P.
... listopada 2011 r. płatnik składek wniósł sprzeciw, wskazując na naruszenie przez organ kontrolny art. 83 ust. 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm., dalej: u.s.d.g.) poprzez przekroczenie okresu kontroli w jednym roku kalendarzowym.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. postanowieniem z ... listopada 2011 r. wydanym na podstawie art. 68 ust. 1 pkt 6 oraz art. 92a i art. 123 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm., u.s.u.s.) oraz art. 84c ust. 9 u.s.s.g. orzekł o kontynuowaniu czynności kontrolnych.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż płatnik jest małym przedsiębiorcą. Jednocześnie wskazał, iż wykorzystano jedynie 7 dni na kontrolę (od 9 września 2010 r. do 15 września 2010 r.) oraz dni 22 września 2010 r. i 20 grudnia 2010 r. Od 21 grudnia 2010 r. czynności kontrolne nie były prowadzone z uwagi na toczące się w tym czasie postępowanie sądowe oraz odmowę okazania przez płatnika dokumentów.
Od ww. postanowienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. zażalenie wniosła skarżąca spółka.
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z ... grudnia 2011 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Na ww. postanowienie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnieśli wspólnicy spółki jawnej D., domagając się uchylenia tego aktu oraz postanowienia go poprzedzającego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 11 lipca 2012 r., sygn. akt VII SA/WA 434/12, odrzucił skargę.
W uzasadnieniu Sąd I instancji zwrócił uwagę, że w kręgu spraw określonych w art. 3 § 2 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) nie mieści się postanowienie zaskarżone w niniejszej sprawie, w szczególności zaś-nie podlega ono kontroli sądów administracyjnych na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 i 4 p.p.s.a. W konsekwencji więc, w przekonaniu Sądu I instancji na postanowienie o kontynuowaniu czynności kontrolnych wydane na podstawie art. 84c ust. 9 u.s.d.g. skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że przedmiotem postępowania w trybie procedury kontrolnej jest wyłącznie ustalenie stanu faktycznego. Ma ono odrębny charakter od postępowania administracyjnego. Dotyczy to zarówno postępowania kontrolnego prowadzonego na podstawie u.s.u.s., jak i u.s.d.g., które regulowały postępowanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w niniejszej sprawie. W konsekwencji, w przekonaniu Sądu I instancji zawarte w art. 84c ust. 16 u.s.d.g. odesłanie do stosowania w zakresie nieuregulowanym w postępowaniach kontrolnych przepisów ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego nie daje podstaw do nadania im charakteru prawnego postępowania administracyjnego. A zatem-przedmiotowe postanowienie nie podlega zaskarżeniu na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. W ocenie sądu I instancji postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie może zostać uznane także za "inne czynności" w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy p.p.s.a. nie stanowi ono "czynności", ponieważ te muszą dotyczyć obowiązków lub uprawnień wynikających z przepisów prawa, a jednocześnie powinny ustalać, stwierdzić potwierdzać uprawnienia lub obowiązki określone przepisami prawa. W przekonaniu Sądu analizowane postanowienie nie kreuje w stosunku do płatnika składek żadnych uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.