Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Beata Krajewska, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska (spr.), Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Protokolant - ref. staż. Justyna Gadzialska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi A. O, Dariusza M., P. ., P. M., R. S. - członków Komitetu Wyborczego Stowarzyszenia "[...]" z udziałem uczestnika postępowania A. Z., na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności zasądzonej w związku z orzeczeniem przepadku na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej; oddala skargę;
Przedmiotem skargi wniesionej przez A. O., P. K., P. M., D. M. i R. S., reprezentowanych przez r.pr. A. G. (dalej: skarżący) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest decyzja Ministra Finansów z [...] grudnia 2011r. Nr [...] w sprawie utrzymania w mocy własnej decyzji z dnia [...] września 2011 r., znak [...] w sprawie odmowy umorzenia należności zasądzonej solidarnie od A. O., P. K., P. M., D. M., R. S. i A. Z. wyrokiem Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] lipca 2008r. sygn. akt I C [...] , orzekającym przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości majątkowej w kwocie 59 611,92zł, przyjętej przez Komitet Wyborczy Stowarzyszenia "[...]".
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
W dniu 31 marca 2009 r. do Ministra Finansów wpłynęło pismo P. K., P. M., A. Z., A. O., D. M. i R. S., członków Komitetu Wyborczego Stowarzyszenia "[...]", o umorzenie należności zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] lipca 2008 r. sygn. akt I C [...] z tytułu przepadku na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej w kwocie 59 611,92 zł, przyjętej przez Komitet Wyborczy Stowarzyszenia "[...]".
Wniosek został uzasadniony groźbą pogorszeniem się sytuacji finansowej rodzin w przypadku wyegzekwowania należności. Ponadto wnioskodawcy wskazali, iż pełnomocnik finansowy komitetu został ukarany grzywną a solidarne zobowiązanie do zapłaty przedmiotowej należności jest krzywdzące, ponieważ stanowi karę niewspółmierną do stopnia zawinienia członków komitetu.
Minister Finansów wydał decyzję z dnia [...] września 2011 r., znak: [...], odmawiającą umorzenia należności, uzasadniając ją niespełnieniem przesłanek wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm., dalej ufp).
W dniu 13 października 2011 r. do Ministra Finansów wpłynął wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Finansów z dnia [...] września 2011 r., wniesiony przez Pana A. G., pełnomocnika członków Komitetu Wyborczego Stowarzyszenia "[...]". Wniosek uzasadniono błędną wykładnią art. 42 ufp poprzez niezastosowanie przesłanki wskazanej w art. 42 ust. 3 ufp, tj. uzasadnionych względów społecznych lub gospodarczych, w szczególności możliwości płatniczych dłużnika oraz uzasadnionego interesu Skarbu Państwa.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Finansów decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. utrzymał w mocy decyzję Ministra Finansów z dnia [...] września 2011 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że z uwagi na żądanie wyrażone we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. o umorzenie w całości należności zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] lipca 2008 r., sygn. akt I C [...], Minister Finansów zastosował w przedmiotowej sprawie ustawę z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, która nie przewiduje możliwości umorzenia całości zobowiązania osobom fizycznym ze względu na inne okoliczności niż określone w art. 42 ust. 1 tej ustawy, tj. gdy osoba fizyczna zmarła, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawiła ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów, albo pozostawiła przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej wysokość 6.000 zł lub zachodzi uzasadnione przepuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne.