Udzielone przez stronę upoważnienie do odbioru paszportu nie wymaga poświadczenia własnoręczności podpisu przez notariusza ani przez przewodniczącego zarządu gminy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Justyny Ł. na bezczynność Wojewody W.-M. oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie wydania paszportu:
- zobowiązuje Wojewodę W.-M. do wydania paszportu Justynie Ł. w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania niniejszego wyroku.
- oddala skargę na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji; (...).
W dniu 13 marca 2000 r. wniesione zostało do W.-M. Urzędu Wojewódzkiego w O. podanie - kwestionariusz paszportowy o wydanie paszportu na nazwisko - J. A. Ł. Dokument paszportowy na nazwisko wnioskodawczyni został wystawiony w dniu 21 marca 2000 r. Po odbiór tego paszportu zgłosił się do organu paszportowego w dniu 3 kwietnia 2000 r. Marek Ł. - mąż J. A. Ł. z wystawionym przez żonę pełnomocnictwem do odbioru paszportu. Organ paszportowy odmówił wydania Markowi Ł. paszportu wystawionego na nazwisko żony z uzasadnieniem, że jej podpis na pełnomocnictwie do odbioru paszportu nie został notarialnie poświadczony.
W piśmie z 6 czerwca 2000 r. Justyna i Marek małżonkowie Ł. wnieśli do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji "skargę na bezczynność" organu paszportowego, będącą w istocie zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 Kpa, zarzucając brak normatywnej podstawy do żądania przez organ paszportowy notarialnego poświadczenia podpisu mocodawcy na pełnomocnictwie do odbioru paszportu.
W piśmie z 10 lipca 2000 r., stanowiącym odpowiedź na powyższe zażalenie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji stanęło na stanowisku, że podpis mocodawcy na pełnomocnictwie do odbioru paszportu powinien być uwierzytelniony oraz że czynność ta może być dokonana w trybie art. 52 Kpa, o czym organ pierwszej instancji powinien poinformować stronę.
W piśmie z 8 sierpnia 2000 r. Justyna Ł. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Wojewody W.-M. i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wydania paszportu, podtrzymując podnoszony w postępowaniu administracyjnym zarzut, że żądanie poświadczenia przez notariusza podpisu mocodawcy na pełnomocnictwie do odbioru paszportu nie ma żadnego umocowania w obowiązujących przepisach.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o oddalenie skargi stwierdzając, że organy paszportowe nie pozostają w bezczynności, ponieważ paszport serii (...), wystawiony na nazwisko J. A. Ł. jest do odebrania w organie paszportowym w Olsztynie od dnia 21 marca 2000 r. Minister podtrzymał wyrażone w piśmie z dnia 10 lipca 2000 r. stanowisko w kwestii obowiązku poświadczenia podpisu mocodawcy na pełnomocnictwie do odbioru paszportu.
Wojewoda W.-M. nie udzielił merytorycznej odpowiedzi na skargę, wskazując w piśmie z dnia 25 maja 2001 r., że akta administracyjne przekazane zostały Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 17 i art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten rozpatruje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 i uwzględniając skargę zobowiązuje organ do wydania aktu lub dokonania czynności bądź przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
Bezczynność organu administracji publicznej ma miejsce wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy decyzja lub postanowienie nie zostały podjęte w pierwszej instancji, jak i przypadku, gdy w obowiązującym terminie nie orzekł organ drugiej instancji, jeżeli oczywiście do danej decyzji lub postanowienia istnieje możliwość uruchomienia toku instancji. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność z jakich powodów określony akt nie został podjęty.