Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA - Izabella Janson (spr.), Sędzia WSA - Marek Krawczak, Protokolant - st. spec. Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi A. S.A. z siedzibą w B. G. na bezczynność Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] w przedmiocie wniosku o zmianę rozporządzenia o ustanowieniu obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących; 1. zobowiązuje Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] do rozpoznania wniosku A. S.A. z siedzibą w B.G. z dnia [...] grudnia 2016 r. w sprawie zmiany Rozporządzenia Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] nr [...] z dnia [...] grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących w części załącznika 5; 2. stwierdza, że bezczynność Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa; 3. zasądza od Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] na rzecz A. S.A. z siedzibą w B. G. kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. S.A. z siedzibą w B. wezwała w dniu 20 grudnia 2016 r. Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. do usunięcia naruszenia prawa wnosząc o przeprowadzenie postępowania administracyjnego, w tym postępowania dowodowego, mającego wskazać i doprowadzić do wykreślenia albo wyłączenia "[...]" z rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących nr [...] z dnia [...] grudnia 2005 r. Wniosek Strony dotyczył zatem zmiany ww. rozporządzenia.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Dyrektor wskazał, że pozostawia je bez rozpatrzenia, ponieważ nie przedstawiono nowych okoliczności (w stosunku do wcześniejszego wezwania z dnia 30 marca 2015 r.) mogących być podstawą do zmiany rozporządzenia Dyrektora zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących w części dotyczącej [...]. Ponadto organ wskazał, że na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 30 marca 2015 r. udzielono odpowiedzi pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r.
W związku z powyższym A. S.A. wniosła skargę na bezczynność ww. organu w sprawie rozpoznania wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. W uzasadnieniu tej skargi podkreśliła, że wnioski te (z dnia 20 grudnia 2016 r. i z dnia 30 marca 2015 r.) dotyczyły dwóch odrębnych postępowań. Ich przedmiotem był co prawda tożsama treść rozporządzenia i ten sam ciek wodny, jednak wniosek z 20 grudnia 2016 r. dotyczył przeprowadzenia postępowania administracyjnego, które pozwoliłoby na ujawnienie okoliczności wynikających z dokumentów przedłożonych przez wnioskodawcę. Wniosek pierwszy dotyczył aktu prawa miejscowego oraz stwierdzenia nieważności lub ewentualnie jego uchylenia, natomiast drugi wniosek dotyczył czynności z zakresu administracji publicznej objętej kognicją organu, zleconej mu ustawą jako organowi administracji zespolonej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017 r., poz. 1369 - wskazywanej dalej jako: "p.p.s.a."), kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje m.in. rozpatrywanie skarg na bezczynność organów.
Przed badaniem merytorycznej zasadności skargi obowiązkiem Sądu jest sprawdzenie jej wymogów formalnych.
W związku z tym zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. skargę (w tym także skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie. W przypadku skargi na bezczynność i przewlekłość postępowania, jej wniesienie dopuszczalne jest wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, określanej dalej jako "k.p.a."). Stosownie do art. 37 § 1 k.p.a. stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność). Zgodnie zaś z art. 37 § 3 ponaglenie wnosi się: