Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Kania (spr.), Sędzia WSA - Dorota Mydłowska, Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi H. S. na bezczynność Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w sprawie wniosku o wypłatę odsetek; 1. zobowiązuje Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do rozpatrzenia wniosku H. S. z 7 lutego 2012 r. o wypłatę odsetek w terminie 30 dni od doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi; 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz H. S. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z 7 lutego 2012 r. (data wpływu) H. S. (dalej: Wnioskodawca lub Skarżący) zwrócił się do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej: Prezes ARiMR) o wypłatę odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie renty strukturalnej za okres od czerwca 2008 r. do czerwca 2010 r.
W uzasadnieniu swego żądania Wnioskodawca powołał okoliczności wskazujące na wstrzymanie wypłaty renty strukturalnej. Wskazał, że decyzje na mocy których doszło do wstrzymania wypłaty renty uchylone zostały wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 13 lutego 2009 r. a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 17 lutego 2010 r., sygn. akt II GSK 395/09 oddalił skargę kasacyjną wniesioną od powyższego wyroku przez Dyrektora Łódzkiego Oddziału Regionalnego ARiMR w Łodzi. Skarżący stwierdził, że na okres dwóch lat pozbawiony został źródła utrzymania a opóźnienie w wypłacie wymagalnego świadczenia stwarza roszczenie o odsetki. W ocenie Wnioskodawcy liczne uchybienia przepisom prawa materialnego i formalnego jakiego dopuściły się organy ARiMR udowodnione w postępowaniu przed WSA w Łodzi uzasadniają żądanie wypłaty odsetek.
Pismem z [...] lutego 2012 r., znak [...], Departament Działań Społecznych i Środowiskowych Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa poinformował Wnioskodawcę, że brak jest jakiegokolwiek prawomocnego orzeczenia sądu zobowiązującego ARiMR do wypłaty środków finansowych. Tym samym nie ma podstaw aby uwzględnić wniosek dotyczący wypłaty odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie renty strukturalnej.
Pismem z 2 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wystąpił do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wypłaty odsetek od nieterminowych płatności renty strukturalnej. Wskazał, że wniosek o wypłatę odsetek w powyższym zakresie złożył do Prezesa ARiMR i nie otrzymał konkretnej odpowiedzi, nie podano mu także podstaw prawnych takiego działania organu. Ponadto Wnioskodawca stwierdził, że od dwóch już lat odmawia się mu prawa do odsetek z tytułu bezprawnego wstrzymania wypłaty renty strukturalnej.
W odpowiedzi na powyższe pismo Ministerstwo Rolnictwa Rozwoju Wsi - Departament Rozwoju Obszarów Wiejskich- pismem z [...] maja 2012 r. nr [...] poinformowało Wnioskodawcę, że Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie jest organem właściwym do rozstrzygania w indywidualnych sprawach dotyczących rent strukturalnych, nie jest także uprawniony do wydawania żadnych wytycznych czy poleceń dotyczących rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwionej w drodze decyzji administracyjnej (art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r., Nr 24, poz. 199 ze zm.). W piśmie stwierdzono także, że w przypadku rent strukturalnych organem odpowiedzialnym za wdrażanie tego działania jest ARiMR a w razie niezadowolenia ze sposobu załatwienia sprawy przysługuje odwołanie od decyzji wydanej przez kierownika Biura Powiatowego ARiMR do Dyrektora Oddziału Regionalnego, a następnie skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Jednocześnie Wnioskodawca w piśmie z 2 kwietnia 2012 r. skierowanym do Prezesa ARiMR stwierdził, że stanowisko organu zawarte w piśmie z [...] lutego 2012 r., znak [...], jest próbą ograniczenia jego praw do dochodzenia należnych odsetek. Zarzucił urzędnikom zatrudnionym w organie niekompetencje i nieznajomość procedury administracyjnej. Wskazał na art. 61 k.p.a. oraz art. 104 k.p.a. Stwierdził, że jeżeli organ uznaje, że postępowanie przed nim nie może zostać wszczęte to wydaje postanowienie na podstawie art. 61a k.p.a., na które służy stronie zażalenie. Ponadto zauważył, że pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia jest możliwe w ściśle określonych przypadkach oraz, że całość postępowania podlega terminom określonym w k.p.a.