Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędzia WSA Joanna Wegner (spr.) Protokolant ref. staż. Agata Rosiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii (obecnie: Ministra Rozwoju) z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę
Decyzją z [...] kwietnia 2019 r. nr [...] Minister Przedsiębiorczości i Technologii na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257. ze zm.) - zwanej dalej "k.p.a." utrzymał w mocy decyzję tego samego organu z [...] grudnia 2018 r. nakładającą na T. S. A. dwóch kar pieniężnych: 60 000 złotych na podstawie art. 37b w związku z art. 25 ust. 1 ustawy z 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa (Dz. U. z 2017 r., poz. 1050 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą o obrocie z zagranicą" oraz 80 000 złotych na podstawie art. 38 tej ustawy.
Decyzja została wydana w następujących okolicznościach sprawy.
W 2018 r. w skarżącej spółce przeprowadzono kontrolę obrotu z zagranicą towarów o znaczeniu strategicznym, która wykazała fakt prowadzenia takiego obrotu oraz nieprawidłowości w jego ewidencjonowaniu. Ustalono, że [...] maja 2015 r. spółka zawarła z Królestwem Belgii umowę sprzedaży 27 sztuk czołgów [...], a następnie dokonała transferu wewnątrzunijnego tych czołgów na terytorium Polski. Następnie dokonała wywozu tych zdemilitaryzowanych już czołgów poza granice Polski. Stwierdzono, że pomimo spoczywającego na skarżącym obowiązku uzyskania od właściwych organów Republiki Federalnej Niemiec zezwolenia na dalszą sprzedaż i wywóz z Rzeczypospolitej Polskiej nabytych czołgów, nie on poinformował o tym polskiego organu kontroli obrotu. Nie ujawnił on również w księdze ewidencyjnej przywozu do kraju i nabycia tych czołgów jako towarów o znaczeniu strategicznym.
Ustalenia powyższe stanowiły podstawę stwierdzenia dwóch naruszeń przepisów ustawy o obrocie: odnoszącego się do obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu towarami o znaczeniu strategicznym art. 25 ust. 1 ustawy o obrocie z zagranicą oraz normującego obowiązek podawania prawdziwych informacji we wniosku o wydanie zezwolenia na wywóz takich towarów art. 38 ustawy o obrocie z zagranicą.
Minister Przedsiębiorczości i Technologii decyzją z [...] grudnia 2018 r. wymierzył skarżącej spółce na podstawie art. 37b ustawy o obrocie z zagranicą oraz art. 38 tej ustawy dwie kary pieniężne w wysokości 60 000 i 80 000 złotych, odrębnie za każde ze stwierdzonych naruszeń. W uzasadnieniu organ wskazał, że obowiązek uzyskania zezwolenia władz Republiki Niemiec na wywóz czołgów z terytorium Rzeczypospolitej wskazany był w umowie zawartej z Królestwem Belgii. Strona była zatem świadoma tej powinności. Z kolei stanowiące uzbrojenie czołgi należą do towarów o strategicznym znaczeniu dla państwa, zatem ujęcie w ewidencji obrotu transakcji dotyczących tychże czołgów zakresie było obowiązkiem strony.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona kwestionowała zarówno podstawę odpowiedzialności administracyjnej, jak i wysokość kary.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Przedsiębiorczości i Technologii wskazał, że w umowie z Królestwem Belgii sprzedaży czołgów [...] spółka zobowiązała się, że nie sprzeda towarów będących przedmiotem tego kontraktu osobie trzeciej bez zgody władz niemieckich oraz powiadomienia belgijskich sił zbrojnych. W 2016 r. skarżący dokonał wywozu do Holandii, Australii, Kanady i Stanów Zjednoczonych na podstawie zezwoleń na wywóz uzbrojenia. Towary te należały do strategicznych, pomimo ich demilitaryzacji, a zatem aktualny był obowiązek uprzedniego uzyskania wspomnianego zezwolenia, a także ujawnienia transakcji w ewidencji obrotu towarami o znaczeniu strategicznym. Naruszenia te, zdaniem organu, były poważne, co - w świetle przesłanek ustanowionych w art. 189d k.p.a. - uzasadniało nałożenie kar pieniężnych w określonej w decyzji wysokości. Organ nie uwzględnił zamieszczonego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy żądania odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej, akcentując istotność naruszenia.