Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Urszula Wilk Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant st. sekr. sąd. Paulina Paczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi P. J. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] maja 2010 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, na podstawie art. 134 w związku z art. 127 § 1 k.p.a. oraz w związku z art. 1 ust. 3, art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219) stwierdził niedopuszczalność odwołania P. J., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą M. w W., od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w [...] z dnia [...] marca 2010 r. wymierzającej karę pieniężną przedsiębiorcy B. S.A z siedzibą w R. w wysokości 20.380 zł za wprowadzenie do obrotu zafałszowanego artykułu rolno-spożywczego tj. "[...]", masa netto [...] g, najlepiej spożyć przed: [...].[...].[...], nr partii [...].
Zajmując stanowisko w sprawie organ odwoławczy wyjaśnił, iż stroną postępowania administracyjnego, zakończonego decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w [...]. z dnia[...] marca 2010 r. był kontrolowany przedsiębiorca, czyli B. S.A. z siedzibą w R., który wprowadził do obrotu zafałszowany artykuł rolno-spożywczy. Zatem tylko jemu, w świetle brzemienia art. 127 § 1 Kpa przysługiwało prawo do złożenia środka odwoławczego od decyzji wydanej w pierwszej instancji.
Organ wskazał, iż w myśl art. 1 ust. 3 ustawy o Inspekcji Handlowej, przepisy kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie w zakresie nieuregulowanym tą ustawą. Zgodnie z przepisami art. 40a ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, stanowiącymi podstawę prawną zaskarżonej przez P. J. decyzji, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż 10 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej jednak niż 1.000 zł, przy czym kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej. Do zadań Inspekcji Handlowej należy m.in. kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub przeznaczonych do wprowadzenia do takiego obrotu (w tym w zakresie oznakowania i zafałszowań) oraz kontrola usług (art. 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ww. ustawy). Kontrola ta nie obejmuje jednak kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych u producentów oraz kontroli jakości zdrowotnej środków spożywczych określonych w przepisach odrębnych (zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o Inspekcji Handlowej kontrolowanym jest przedsiębiorca, którego działalność jest kontrolowana). Powyższa regulacja znajduje również potwierdzenie również w art. 17 ust. 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zgodnie z którym nadzór nad jakością handlową artykułów rolno-spożywczych w obrocie detalicznym sprawuje Inspekcja Handlowa.
W konkluzji organ stwierdził, iż kontrola w powyższym trybie nie może być przeprowadzona u producenta, a w konsekwencji nie mógł on być stroną ww. postępowania, jak również adresatem decyzji kończącej to postępowanie.