Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi B. C. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr 2 przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 28-31 sierpnia 2012r. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę
VI SA/Wa 1575/13
Uzasadnienie
Uchwałą dnia [...] marca 2013 r. Komisja Egzaminacyjna II Stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości ds. odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego który został przeprowadzony w dniach [...]-[...] sierpnia 2012 r., na podstawie art. 36(8) ust. 1, 9 i 12 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) - dalej także jako ustawa - art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymała w mocy uchwałę Komisji Egzaminacyjnej nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2012 r. w W. z dnia [...] września 2012 r. ustalającą, że B.C. uzyskał z egzaminu wynik negatywny.
Uchwałę podjęto w następujących ustaleniach;
Komisji Egzaminacyjnej nr [...] w W. uchwałą nr [...] z dnia [...] września 2012 r. ustaliła, że B.C. uzyskał z pierwszej części egzaminu radcowskiego (test) ocenę dostateczną; z drogiej części (prawo karne) ocenę niedostateczną; z trzeciej części (prawo cywilne) ocenę dostateczną; z czwartej części (prawo gospodarcze) ocenę bardzo dobrą i z piątej części (prawo administracyjne) ocenę niedostateczną. Zgodnie zatem z art. 36(6) ust. 1 ustawy uzyskał negatywny wynik z całego egzaminu radcowskiego.
Egzaminatorzy oceniający pracę z prawa karnego wystawili oceny niedostateczne.
Jeden z nich oceniając apelację zdającego stwierdził niezasadność wniosku o uchylenie pkt 2 wyroku przez postawienie zarzutu obrazy przepisów postępowania "poprzez błędną ocenę dotychczasowego sposobu życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa (art. 53 § 2 i art. 69 § 2 k.p.k.)". Zakwestionował żądanie z pkt 2 apelacji - orzeczenia na nowo kary łącznej z pkt 3 wyroku bez uwzględnienia kary grzywny z pkt 2 wyroku, gdyż w przypadku uwzględnienia apelacji i orzeczenia kary pozbawienia wolności należałoby uchylić karę grzywny i nie byłoby podstawy do wymierzenia kary łącznej. Jako zasadniczą podstawę oceny pracy egzaminator uznał wprowadzenie do stanu faktycznego okoliczności nie występujących w zadaniu - zdający stwierdził, że skarżący zachowywał się nagannie od 2001 r., a zadanie określało ten okres od 2011 r. do 2012 r. Zdający błędnie określił podstawy prawne do uchylenia wyroku. Egzaminator wskazał, że karalność czynu z pkt 1 aktu oskarżenia uległa przedawnieniu, a więc sąd odwoławczy w tym zakresie uchyliłby wyrok z niekorzyścią dla oskarżycielki posiłkowej, która domagała się skazania oskarżonego za wszystkie czyny, nie żądając umieszczenia go w zakładzie karnym. Wnosząc natomiast o wymierzenie oskarżonemu 2 lat pozbawienia wolności za czyn z pkt 2 wyroku, zdający nie przedstawił żadnych zarzutów co do tego rozstrzygnięcia. W związku z tymi uwagami zdający powinien, mając na względzie interes klientki, wydać opinię o braku podstaw do wniesienia apelacji.
Drugi z egzaminatorów również uznał wniesienie apelacji za działanie na niekorzyść klientki z powodów wskazanych przez poprzedniego egzaminatora, jak i za błędne żądanie zawarte w pkt 2 apelacji - orzeczenia na nowo kary łącznej z pkt 3 wyroku bez uwzględnienia kary grzywny z pkt 2 wyroku - z powodów wskazanych przez poprzedniego egzaminatora.