Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski Sędziowie Sędzia WSA Jacek Fronczyk Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant ref. staż. Piotr Niewiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi H. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2013 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz H. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
H. W. (dalej też jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2014 roku nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2013 roku nr [...] nakładającą na skarżącego karę pieniężną w wysokości 5 000 złotych za wykonywanie przejazdu po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia kategorii IV.
Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowił art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267), art. 64 ust. 1 i 2, art. 64 c, art. 140 aa ust. 1, 3, 4, art. 140 ab ust. 1 pkt 2, ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. dalej także jako p.r.d.), art. 41 ustawy z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 260 ze zm. - zwanej dalej u.d.p.).
Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym:
W dniu [...] listopada 2013 r. w miejscowości R. na drodze krajowej nr [...] inspektor inspekcji transportu drogowego zatrzymał do kontroli pojazd członowy składający się z dwuosiowego ciągnika siodłowego marki [...] o nr rej. [...] oraz trzyosiowej naczepy marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem członowym kierował R. I., który wykonywał przejazd z ładunkiem porcji rosołowych i grzbietów z kurczaka w imieniu skarżącego. Był to niezarobkowy przewóz na potrzeby własne przedsiębiorcy.
Pojazd został zważony przy pomocy przenośnych wag do pomiarów statycznych typu SAW 10 C o numerach fabrycznych [...] i [...]. W wyniku pomiarów kontrolowanego pojazdu stwierdzono, że nacisk pojedynczej osi napędowej pojazdu wyniósł 10,04 tony, co stanowi przekroczenie o 0,4 tony. Jednocześnie stwierdzono, że rzeczywista masa całkowita pojazdu wynosi 34, 25 tony i nie przekracza dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu.
W związku ze stwierdzonymi w trakcie kontroli drogowej naruszeniami [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] grudnia 2013 roku nr [...] nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 5 000 złotych za wykonywanie przejazdu po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia kategorii IV. Zaznaczył, że po drodze krajowej nr [...], na której miała miejsce kontrola i ważenie pojazdu, mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 ton.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący zarzucił, że wagi użyte w trakcie kontroli mogą służyć jedynie do pomiaru nacisków osi i kół. Skarżący podniósł ponadto, że przepisy o charakterze administracyjnokarnym muszą być stosowane przez organy administracji publicznej w sposób precyzyjny tj. dokładnie odpowiadający normie prawnej bez stosowania wykładni rozszerzających, analogii lub domniemań.
Główny Inspektor Transportu Drogowego po rozpatrzeniu odwołania decyzją z z dnia [...] kwietnia 2014 roku nr [...] utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2013 roku. Wskazał w uzasadnieniu, że zgromadzony materiał dowodowy w sposób pełny odzwierciedla ustalony w rozpatrywanej sprawie stan faktyczny. W ocenie organu drugiej instancji z całokształtu materiału dowodowego wynika, że doszło do naruszenia obowiązku w zakresie posiadania zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym. Zaznaczył, że miejsce ważenia legitymuje się protokołem z pomiaru równości terenu na stanowisku kontroli pojazdów z dnia [...] października 2013 r., który zatwierdza stanowisko do ważenia pojazdów. Pojazd został zważony przy pomocy przenośnych wag do pomiarów statycznych typu SAW 10C o nr fabrycznych [...] i [...]. Wagi te legitymowały się w chwili kontroli ważnymi świadectwami legalizacji ponownej wydanymi przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w K. z terminami ważności do 30 września 2014 r. Powyższe dokumenty zostały okazane kontrolowanemu kierowcy przed dokonaniem ważenia. Kierowca został również poinformowany o sposobie przeprowadzania pomiarów oraz o przysługujących mu uprawnieniach. Pojazd zważono jednokrotnie, kierowca nie wnosił o ponowne ważenie. Odnosząc się do argumentu skarżącego, że za pomocą wag SAW można wyznaczyć jedynie nacisk kola lub osi pojazdu organ wskazał, iż w trakcie kontroli stwierdzono właśnie przekroczenie dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi napędowej pojazdu. Przedmiotowy pojazd członowy nie przekraczał natomiast nacisku osi wielokrotnej i dopuszczalnej masy całkowitej. Sama procedura ważenia przebiegała, zdaniem organu prawidłowo, za pomocą zalegalizowanych urządzeń i w miejscu do tego przeznaczonym, a wyniki uzyskane w trakcie ważenia nie budzą wątpliwości. Zgodnie z instrukcją producenta przedmiotowych wag w czasie ważenia pod wszystkimi kołami pojazdu lub zespołu pojazdów powinny być podłożone wagi lub wagi i podkładki wyrównawcze. Z instrukcji ważenia wag SAW 10C wynika, że waga może pracować samodzielnie lub w parach i grupach od 4 do 6 wag w celu pomiaru, nacisku koła, nacisku na oś, na grupę osi lub pomiaru ciężaru samochodów ciężarowych oraz zestawów pojazdów. Dalej organ wyjaśnił, że z powyższej instrukcji wynika, iż proces ważenia może być przeprowadzony na co najmniej dwa sposoby. Jest to jednoczesne ważenie wszystkich osi pojazdu, pod warunkiem, że wagi znajdują się jednocześnie pod wszystkimi kołami, bądź ważenie etapami, w zależności od liczby osi pojazdu. W takim przypadku każda oś jest ważona osobno a następnie zsumowanie nacisków tych osi daje nacisk na osie wielokrotne oraz rzeczywistą masę pojazdu. Okoliczność, że w instrukcji zaleca się ważenie równoczesne nie oznacza, że instrukcja nie dopuszcza od takiego sposobu dokonywania pomiarów odstępstw. Jeżeli równoczesne ważenie nie jest możliwe wówczas należy pod koła położyć tzw. ślepe podkładki (nr 2.4. instrukcji). Jednakże ślepe podkładki można wyeliminować jeśli wagi zostaną umieszczone we wnękach w nawierzchni tak, że ich płyta znajdzie się na poziomie drogi (uwaga 2 do nr 2.4. instrukcji). Organ podkreślił, że taki sposób ważenia, zgodny z instrukcją producenta, stosują organy inspekcji transportu drogowego podczas pomiarów masy całkowitej pojazdu oraz nacisków kół pojazdu.