Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi E.S. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany zezwolenia oddala skargę
Prezes Głównego Urzędu Miar decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] udzielił E.S. (dalej jako skarżąca) zezwolenia na prowadzenie warsztatu w zakresie instalacji, w tym aktywacji, napraw oraz sprawdzania pod względem zgodności z wymaganiami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1360/2002 tachografów cyfrowych, w tym ich kalibracji.
Następnie skarżąca pismem z dnia [...] marca 2009 r. poinformowała Prezesa Głównego Urzędu Miar o zmianie pomieszczeń przeznaczonych do prowadzenia warsztatu w zakresie instalacji, napraw oraz sprawdzania tachografów cyfrowych. Powyższe pismo, z uwagi na swoją treść, organ uznał za wniosek o zmianę zezwolenia na prowadzenie warsztatu w zakresie instalacji, w tym aktywacji, napraw oraz sprawdzania pod względem zgodności z wymaganiami rozporządzenia Komisji (WE) 160/2002 tachografów cyfrowych, w tym ich kalibracji.
Następnie, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, w dniu [...] kwietnia 2009 r. Prezes Głównego Urzędu Miar wydał decyzję nr [...], w której dokonał zmiany decyzji nr [...] z dnia [...] stycznia 2008 r.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca podniosła, że przedstawione i zgłoszone przez nią zmiany nie wpływały na konieczność i obowiązek zmiany decyzji Nr [...] z dnia [...] stycznia 2008 r. zezwalającej na prowadzenie warsztatu w zakresie tachografów cyfrowych. Skarżąca wskazała, iż określenie pomieszczeń przez stronę ma jedynie na celu wykazanie, że podmiot prowadzący warsztat ma odpowiednie warunki lokalowe do wykonywania działalności, a zgłoszenie zmiany pomieszczeń, w których wykonywana jest działalność objęta zezwoleniem powinna być traktowana jednakowo ze zgłoszeniem zmiany polegającej na uaktualnieniu świadectwa wzorcowania, czy legalizacji przyrządu.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezes Głównego Urzędu Miar decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2009 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że zmiany wymienione w piśmie z dnia [...] marca 2009 r. stanowią zmianę wymagań, o których mowa w art. 6 ust. 5 pkt 2 ustawy o systemie tachografów cyfrowych, co z kolei powoduje zastosowanie do takiej zmiany art. 9 ust. 1, a nie art. 9 ust. 3 ww. ustawy.
Na powyższą decyzję skarżąca złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zarzuciła:
a/ obrazę przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwą interpretację i błędne zastosowanie art. 7 ust. 2 pkt 1 b, art. 9 ust. 1, art. 6 ust. 5 pkt 2 ustawy o systemie tachografów cyfrowych oraz niezastosowanie przepisu art. 9 ust. 3 ustawy o systemie tachografów cyfrowych;
b/ obrazę przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwą interpretację i błędne zastosowanie § 2, § 3 pkt 2, § 4, § 6 i § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 kwietnia 2006 r. w sprawie wymagań niezbędnych do prowadzenia warsztatu w zakresie napraw, instalacji lub sprawdzania tachografów cyfrowych oraz zakresu i sposobu dokumentowania czynności przy wykonywaniu tych usług;
c/ obrazę przepisów prawa materialnego poprzez niezastosowanie przepisu art. 105 kodeksu postępowania administracyjnego;