Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Pr, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 10 lutego 2020 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Sportu i Turystyki z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...], 2. zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonym w tej sprawie do Sądu ww. postanowieniem z [...] lipca 2019 r. Minister Sportu i Turystyki (dalej organ), po rozpoznaniu wniosku D. sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej skarżąca spółka) o ponowne rozpoznanie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] stycznia 2019 r., którym - działając na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. w zw. art. 34 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646 ze zm., dalej p.p.) - odmówił skarżącej spółce wszczęcia postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2361 ze zm.).
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych oraz prawnych:
Pismem z 29 listopada 2018 r. skarżąca spółka wystąpiła do Marszałka Województwa [...], w trybie przepisów art. 34 p.p., z wnioskiem o interpretację indywidualną przepisów ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, tj. co do zakresu i sposobu stosowania przepisów:
- art. 36 ust. 1 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych w zw. z art. 4 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 1 oraz w zw. z art. 4 pkt 5 w zw. z art. 6 ust. 1 tej ustawy;
- art. 36 ust. 1 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych w zw. z art. 4 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 1 tej ustawy;
- art. 36 ust. 1 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych w zw. z art. 4 pkt 1 ppkt d) tej ustawy.
Marszałek Województwa [...] przekazał ww. wniosek do Ministra Sportu i Turystyki; korespondencja ta wpłynęła do organu 20 grudnia 2018 r.
Postanowieniem z [...] stycznia 2019 r. Minister Sportu i Turystyki odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidulanej; postanowienie to zostało doręczone skarżącej spółce 28 stycznia 2019 r. W ocenie organu wpłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny nie stanowią daniny publicznej, przeznaczenie tych wpłat nie mieści się w zamkniętym katalogu rozchodów publicznych, o których mowa w art. 6 ustawy o finansach publicznych. Wpłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny nie stanowią wydatków publicznych, o których mowa w art. 44 ustawy o finansach publicznych. Dlatego - w ocenie organu - sprawa nie mogła być załatwiona w drodze decyzji administracyjnej z uwagi na bezprzedmiotowość wniosku o wszczęcie postępowania.
Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, wskazanym na wstępie postanowieniem z [...] lipca 2019 r., Minister Sportu i Turystyki utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie z [...] stycznia 2019 r. Organ powołał się na definicję daniny publicznej zawartą w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z tym przepisem dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw. Według organu cechą, która pozwala uznać określone opłaty za daniny publiczne, jest ich przeznaczenie na cele publiczne. Natomiast składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny nie mogą mieć publicznego charakteru. Zgodnie bowiem z art. 35 ust. 1 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, środki Funduszu przeznacza się na pokrycie kosztów i zwrot wpłat, o których mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, w przypadku gdy środki finansowe pochodzące z zabezpieczeń finansowych okażą się niewystarczające. Powołując się na art. 7 ust. 1 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych organ wskazał też, że zakres podmiotowy instytucji Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego jako dodatkowego zabezpieczenia wpłat podróżnych oraz kosztów sprowadzenia ich do kraju lub pokrycia kosztów kontynuacji imprezy turystycznej (tzw. II filar) obejmuje: Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, podmioty udzielające zabezpieczeń finansowych w ramach I filaru systemu zabezpieczeń finansowych na wypadek niewypłacalności, ministra właściwego do sprawy turystyki, ministra właściwego do spraw instytucji finansowych i marszałków województw, a także wszystkich przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych, których obowiązkiem jest wyliczanie i terminowe odprowadzanie składek na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny.