Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Sałek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 kwietnia 2020 r. sprawy ze sprzeciwu W. Spółka jawna z siedzibą w K. od decyzji Ministra Środowiska z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji określającej opłatę eksploatacyjną i przekazania sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz W. Spółka jawna z siedzibą w K. kwotę 100 (stu) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...], Marszałek Województwa [...] (dalej też jako "Marszałek" lub "organ I instancji") ustalił dla W. Spółka jawna z siedzibą w K. (dalej też jako "skarżąca", "spółka" lub "strona") opłatę eksploatacyjną za wydobycie kopaliny ze złoża "[...]" w miejscowości W., gm. S., w II półroczu 2016 r., w wysokości 191 771 złotych. Podstawę prawną ww. decyzji stanowił art. 138 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 868, dalej też jako "p.g.g.") oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 z późn. zm., dalej: "k.p.a."). Organ I instancji wskazał, że według "Operatu ewidencyjnego zmian w zasobach złoża piasku "[...]" za okres od 01.01.2016r. do 31.12.2016r." (dalej jako "operat ewidencyjny") wielkość wydobycia kopaliny ze złoża w całym 2016 roku wyniosła 661 280 ton. Tymczasem zsumowana wartość wydobycia za 2016 rok podawana przez spółkę do opłat eksploatacyjnych w 2016 roku zamknęła się w wartości 333214,86 (odpowiednio 142748,86 w I półroczu i 190466 w drugim półroczu). Organ I instancji, opierając się na wynikającej z operatu ewidencyjnego rocznej (za 2016 rok) wielkości wydobycia kopaliny ze złoża w wynoszącej 661 280 ton, przyjął wydobycie w II półroczu 330 640 ton kopaliny. W stosunku do tej też wartości wydobycia ustalił wysokość opłaty eksploatacyjnej w oparciu o jej stawkę dla piasków i żwirów, obowiązującą w okresie rozliczeniowym, czyli 0,58 złotych za tonę.
Organ w uzasadnieniu decyzji podkreślił, że pismem z dnia 23 stycznia 2019 r. organ I instancji zawiadomił spółkę o terminie planowanej rozprawy administracyjnej. W trakcie rozprawy, która odbyła się w dniu 7 lutego 2019 roku, pełnomocnik spółki, któremu przedstawiono zestawienie różnic w ilości wydobytej kopaliny, nie wniósł uwag. Następnie organ I instancji pismem z dnia 16 maja 2019 r. zawiadomił spółkę, że wysokość opłaty eksploatacyjnej zostanie wyliczona na podstawie ilości podanej w operacie ewidencyjnym, a w związku z brakiem korekty informacji dotyczącej opłaty eksploatacyjnej poinformował, że ilość wydobytej kopaliny za 2016 r. zostanie podzielona równomiernie na dane półrocza.
W odwołaniu od powyższej decyzji spółka zarzuciła błędne ustalenie ilości wydobycia w II półroczu 2016 r. Jej zdaniem, Marszałek Województwa [...] błędnie rozdzielił ilość wydobytej kopaliny równo na obydwa półrocza 2016 r., w związku z sezonowością wydobywania. W ocenie strony organ I instancji nie określił, na jakiej podstawie do wydobycia za II półrocze 2016 r. zaliczono różnicę wydobycia w 2016 r. pomiędzy drukiem informacji dotyczącej opłaty za wydobytą kopalinę a zestawieniem zmian w zasobach.
Marszałek Województwa [...], działając na podstawie art. 132 § 1 i 3 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] lipca 2019 roku, zmienił swą decyzję z [...] czerwca 2019 roku, poprzez ustalenie wysokości opłaty za II półrocze 2016 roku w kwocie 219 233 złotych, z uwagi na sezonowość wydobycia kopaliny.