Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] sierpnia 2016 r.; 2. zasądza od Ministra Rozwoju i Finansów na rzecz skarżącej A. P. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] września 2016 r., nr [...], [...] Minister Rozwoju utrzymał w mocy swoją własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], znak [...], [...] o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez S. z siedzibą w [...], w ramach oddziału.
Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Ministerstwo Sprawiedliwości w oparciu o dane z zagranicznych rejestrów przekazało Ministrowi Rozwoju informację, że spółka przedsiębiorcy zagranicznego S., wpisana do Rejestru Spółek [...] pod numerem [...] została rozwiązana. Postępowanie przeprowadzone w tej sprawie, w oparciu o dane zawarte w rejestrze Companies House wykazało, że spółka S. została rozwiązana w dniu [...] sierpnia 2008 r. Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył w Polsce oddział z siedzibą w Warszawie nie powiadomił ministra właściwego do spraw gospodarki o likwidacji spółki, co oznacza, że naruszony został przepis art. 90 pkt 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2016.1829). Z tych wszystkich względów Minister Rozwoju decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r. 1) wydał zakaz wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego S. z siedzibą w [...], [...]w ramach oddziału w Polsce, z siedzibą w [...], wpisanego do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem [...], 2) zawiadomił o obowiązku wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w terminie 30 dni od otrzymania decyzji.
Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił art. 91 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej tj.:
1) niewykonanie obowiązku przez przedsiębiorcę zagranicznego zgłoszenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w terminie 14 dni zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie otwarcia likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego lub utraty przez niego prawa wykonywania działalności gospodarczej,
2) utraty przez przedsiębiorcę zagranicznego, który utworzył oddział prawa wykonywania działalności gospodarczej.
Decyzję wydaną w I instancji organ doręczył Pani A. S., która według danych zawartych w Rubryce 4 w Krajowym Rejestrze Sądowym reprezentuje zagranicznego przedsiębiorcę w oddziale w Polsce.
Ww. osoba złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2016 r., w którym podała, że w oddziale spółki angielskiej była zatrudniona w okresie od [...] maja 2002 r. do dnia [...] grudnia 2003 r. Z ostatnim dniem zatrudnienia utraciła wszelkie pełnomocnictwa do reprezentowania tego podmiotu a zatem nie może być ona stroną postępowania prowadzonego przez Ministra Rozwoju.
Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję organ ponownie przytoczył ustalenia faktyczne poczynione w sprawie oraz podtrzymał argumentację prawną zawartą w decyzji z dnia [...] sierpnia 2016 r.
Organ podkreślił, że A. S. nadal figuruje jako pełnomocnik oddziału spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym. Poza tym również z informacji przedstawionej w piśmie z dnia [...] sierpnia 2016 r. przez Kierownika Sekcji [...] Wydziału Gospodarczego KRS Sądu Rejonowego dla [...] wynika, że osobą reprezentującą zagraniczny podmiot w oddziale jest Pani A. S., zamieszkała w [...] przy ul. [...] lokal [...]. Organ podniósł, że zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 687 z późn. zm.) jeśli dane wpisane do rejestru są niezgodne ze zgłoszeniem podmiotu lub bez tego zgłoszenia podmiot ten nie może zasłaniać się wobec osoby trzeciej działającej w dobrej wierze zarzutem, że dane te nie są prawdziwe, jeżeli zaniedbał wystąpić niezwłocznie z wnioskiem o sprostowanie, uzupełnienie lub wykreślenie wpisu. Powyższy przepis zawiera domniemanie prawdziwości danych wpisanych do KRS.