Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Protokolant ref. staż. Anna Głowacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2016 r. sprawy ze skargi P. K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego P.K. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...][...] Komendant Wojewódzki Policji, stosując art. 29 ust. 6 pkt 1, ust. 8 i 9 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (t. j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 1099), a także art. 104 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), skreślił P. K. z listy kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, stwierdzając przy tym, że decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
Powyższa decyzja została skierowana do P. K. i doręczona zainteresowanemu w dniu [...] czerwca 2015 r.
Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu Policji, P. K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, decyzję tę uczynił przedmiotem odwołania do Komendanta Głównego Policji, wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, ewentualnie o uchylenie decyzji i zawieszenie postępowania do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego. Strona, zarzucając zarówno naruszenie przepisów prawa materialnego, jak i procesowego, podniosła zarzut wadliwego doręczenia przedmiotowej decyzji, wskazując, że w chwili wydawania rozstrzygnięcia organ Policji I instancji wiedział o ustanowionym w sprawie pełnomocniku, a mimo tego ww. decyzję doręczył P. K., zamiast jego pełnomocnikowi.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] Komendant Główny Policji, mając za podstawę art. 134 w związku z art. 127 § 1 i art. 268a kpa, stwierdził niedopuszczalność odwołania.
W motywach postanowienia organ podał, że P. K. w dniu [...] maja 2015 r. udzielił adwokatowi J. F. pełnomocnictwa do reprezentowania go w sprawie skreślenia z listy kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, zatem organ I instancji zobowiązany był doręczyć decyzję z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi, nie zaś stronie. Organ I instancji dostrzegł swój błąd i w dniu 29 czerwca 2015 r. uwierzytelnioną kserokopię decyzji nadał przesyłką poleconą do pełnomocnika strony, który odebrał ją w dniu [...] lipca 2015 r., toteż doręczenie decyzji P. K. w dniu [...] czerwca 2015 r. ma - zdaniem organu II instancji - wyłącznie wymiar informacyjny. Doręczenie to ma bowiem tylko taki skutek, że strona została poinformowana o treści decyzji. Natomiast skutki prawne związane z doręczeniem tej decyzji rozpoczęły się dopiero z dniem [...] lipca 2015 r., tj. w dacie skutecznego jej doręczenia ustanowionemu przez stronę pełnomocnikowi. W ocenie Komendanta Głównego Policji, przekazanie decyzji przez stronę jej pełnomocnikowi nie może wpływać na skuteczność odwołania, które zostało nadane w dniu [...] do obrotu prawnego, czyli przed rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia odwołania od niej. Stanowi to więc przesłankę przedmiotową niedopuszczalności odwołania.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe postanowienie Komendanta Głównego Policji P. K. wniósł o jego uchylenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych. Skarżący podniósł zarzut naruszenia art.7, art. 8, art. 9, art. 77 § 1, art. 112, art. 134 kpa, poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, które doprowadziły organ do wyprowadzenia nieprawidłowych wniosków w zakresie doręczeń, a także poprzez przerzucenie skutków błędnego procedowania na stronę postępowania i obciążenie jej tymi skutkami, w tym również w zakresie nieprawidłowego pouczenia w decyzji co do prawa wniesienia od niej odwołania.