Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Asesor WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant Marcin Just po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2008 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy o zatwierdzenie prospektu emisyjnego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2007 roku Komisja Nadzoru Finansowego po rozpatrzeniu wniosku J. B. o ponowne rozpatrzenie sprawy z wniosku spółki B. S.A. o zatwierdzenie prospektu emisyjnego sporządzonego w związku z ofertą publiczną akcji serii I oraz zamiarem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym akcji serii I spółki B. S.A. na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa umorzyła postępowanie odwoławcze.
Zajmując stanowisko w sprawie organ, podniósł, iż w uzasadnieniu swojego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy J. B. nie wskazał na czym polega jego interes prawny w sprawie o zatwierdzenie przedmiotowego projektu. Uzasadnienie wniosku wskazuje wyłącznie na interes faktyczny wynikający z faktu bycia akcjonariuszem spółki B. SA, który nie skutkuje jednak uznaniem zainteresowanego za stronę postępowania.
Przywołując szereg wyroków zarówno Naczelnego jak i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego organ wyjaśnił, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem interes prawny powinien być realny, bezpośredni, konkretny i znajdujący potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, uzasadniających zastosowanie normy prawa materialnego. Nie wystarczy wskazanie jakiegokolwiek interesu - musi on mieć charakter prawny, a więc musi istnieć norma prawna przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwości wydania określonej decyzji lub podjęcia czynności. Organ przytoczył także stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 25 września 2001 roku w sprawie III SA 3330/00 zgodnie, z którym " w Prawie o publicznym obrocie papierami wartościowymi ustawodawca uznał, iż interesy inwestorów jako uczestników publicznego obrotu zagwarantowane są całym systemem norm dotyczących uczciwego obrotu łącznie z wykluczeniem papierów wartościowych z publicznego obrotu oraz sankcjami pieniężnymi za popełnienie deliktu administracyjnego. Prawodawca w takim systemie rzeczy nie nadał przymiotu strony akcjonariuszom wychodząc z założenia, iż system ich ochrony interesów przyjęty w ustawie poprzez nadzór Komisji Papierów Wartościowych i Giełd czyni zadość postulatowi ochrony indywidualnej". Organ podkreślił, iż cytowane orzeczenie zapadło pod rządami nieobowiązującej ustawy Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, jednak cele i uprawnienia zarówno Komisji Nadzoru Finansowego jak i akcjonariuszy spółek publicznych z punktu widzenia uprawnień w zakresie uregulowanym przez art. 28 kpa nie odbiegają od obecnie obowiązujących.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, J. B., zwany dalej skarżącym, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania. Podniósł zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego tj. art. 107 § 1 kpa w związku z art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 21 lipca 2006 roku o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119) poprzez wydanie decyzji administracyjnej bez wskazania podstawy prawnej, oraz art. 28 kpa poprzez uznanie, iż skarżący nie może być stroną postępowania w sytuacji, gdy wykazał swój interes prawny i faktyczny.