Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2013 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] października 2009 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego D. W. kwotę 2817 (dwa tysiące osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2009 r. nr [...] nakładającą na D. W. - skarżącego w niniejszej sprawie karę pieniężną w wysokości 11500 zł za naruszenie przepisów transportu drogowego.
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu [...] października 2008 r. na drodze krajowej nr [...] w O. skontrolowano pojazd marki [...] nr rej. [...] wraz z przyczepą nr [...], którym kierował Z. W. W dniu kontroli wykonywany był przewóz rzeczy - dwóch łóżek solaryjnych z W. do odbiorcy w O., u którego miały być zamontowane. Podmiotem wykonującym ten przewóz był D. W. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "[...]", gdyż on był podmiotem, który uzgodnił z odbiorcą przewożonego ładunku zarówno należność za ładunek, jak i za jego montaż. Przejazd ten został natomiast zrealizowany na prośbę skarżącego D. W. przez jego ojca Z. W., który nie był pracownikiem skarżącego. W chwili kontroli przedsiębiorca nie posiadał licencji uprawniającej do wykonywania transportu drogowego, co ustalono na podstawie informacji Urzędu Miejskiego w W. Nie okazał też wykresówek, ani zaświadczeń, o jakich mowa w art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, dalej ustawa o czasie pracy (Dz. U. Nr 92/04 poz. 879 ze zm.), o nieprowadzeniu pojazdu dokumentujących jego aktywność lub jej brak w okresie od dnia [...] października 2008 r. do dnia kontroli. Z. W. wyjaśnił, że takich dokumentów nie posiada. Kontrolujący ustalili ponadto, że pojazd, którym wykonywano transport drogowy nie był wyposażony w urządzenie rejestrujące - tachograf. Masa całkowita zespołu pojazdów wynosiła 4000 kg, a kontrolowany pojazd nie podlegał wyłączeniu z zakresu stosowania Rozporządzenia (WE) Nr 561/2006. Z kontroli został sporządzony protokół kontroli nr [...].
[...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2, 7 i 8, art. 92 ust. 4, art. 87 oraz art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm., dalej nazywaną "u.t.d.") oraz lp. 11.1 ust. 1 lit. a, lp. 1.7, lp. 1.4 załącznika do ustawy o transporcie drogowym, art. 2 ust. 1 pkt a) Rozporządzenia (WE) Nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. WE L 102/1 z dnia 11.4.2006 ze zm.), nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 5.500 zł za:
- wykonywanie przewozu na potrzeby własne z naruszeniem obowiązku wyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty;
- wykonywanie przewozu drogowego pojazdem niewyposażonym w urządzenie rejestrujące;
- wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia.
Od powyższej decyzji strona wniosła odwołanie.