Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi R. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę
Sygn. akt VI SA/ Wa 491 /10
Uzasadnienie
Decyzją z [...] grudnia 2009 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w kwestionowanym zakresie w mocy decyzję [...] Inspektora Transportu Drogowego z [...] października 2009 r. o nałożeniu na R. Sp. z o.o. z siedzibą w K. kary pieniężnej w wysokości 8000 zł.
Podstawą prawnomaterialną rozstrzygnięcia były przepisy art. 5. art. 92 ust. 1 oraz lp. 1.1. ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r, Nr 125, poz. 874 ze zm. dalej: u.t.d.).
Podstawę faktyczną powyższego rozstrzygnięcia stanowiło:
1. wykonywanie transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne z naruszeniem warunków dotyczących dokumentacji pracy kierowcy w zakresie kierowania kierowcy na badania lekarskie lub psychologiczne,
2. skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego,
3. skrócenie dziennego okresu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego,
4. przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego,
5. nieokazanie wykresówki lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu podczas kontroli w przedsiębiorstwie,
6. wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji, z wyłączeniem taksówek.
Na podstawie upoważnienia z dnia [...] sierpnia 2009 r. inspektorzy transportu drogowego przeprowadzili kontrolę w siedzibie przedsiębiorstwa R. Sp. z o.o. Przedmiotem kontroli były m.in. regulacje związane z przestrzeganiem przepisów ustawy o transporcie drogowym, przestrzeganiem przepisów ustawy o czasie pracy kierowców, jak również przestrzeganiem przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 oraz przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym. Ustalenia kontroli zostały zawarte w protokole kontroli nr [...] z dnia [...] września 2009 r.
W odwołaniu z dnia [...] października 2009 r. strona wniosła o uchylenie decyzji w zakresie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 8000 (osiem tysięcy) złotych z tytułu wykonywania transportu drogowego bez wymaganej licencji. W pozostałym zakresie decyzji nie kwestionowała.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż decyzja organu I instancji w przedmiocie naruszenia lp. 1.1 załącznika do ustawy o transporcie drogowym została oparta na ustaleniu, iż "kierowcy niezatrudnieni na podstawie umowy o pracę świadczą na rzecz strony pracę w postaci kierowania pojazdami", tj. w oparciu o umowę o dzieło. Strona podkreśla, iż w tych przypadkach, na których oparto zarzuty, obsada dwuosobowa zawsze składała się z kierowcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę oraz drugiej osoby wykonującej usługi na rzecz spółki na podstawie umowy o dzieło.
W ocenie strony, wywód organu I instancji, że zlecenie przewozu na podstawie umowy o dzieło skutkuje naruszeniem warunków wyłączających stosowanie do odwołującego się zasad związanych z niezarobkowym przewozem drogowym, jest błędne. Skarżący wskazuje, iż interpretacja dokonana przez organ I instancji pomija fakt, że jednocześnie pojazd przez cały czas przewozu był powierzony opiece i również kierowany przez kierowcę będącego pracownikiem, tj. zatrudnionego na podstawie umowy o pracę. W ocenie strony zostały dopełnione wszystkie warunki wykonywania przewozu drogowego na potrzeby własne. Przez cały czas trwania transportu kierowca - pracownik przedsiębiorcy przebywał w pojeździe. Zdaniem skarżącego nie można w przedmiotowej sprawie pomijać wykładni celowościowej przepisów regulujących przewozy na potrzeby własne, bowiem w rozpatrywanym przypadku pojazd przez cały czas transportu był pod pieczą kierowcy będącego pracownikiem, a więc został zachowany warunek określony w ustawie. Strona podkreśla, iż fakt powierzenia wykonywania części usług drugiej osobie na podstawie umowy o dzieło było związane z przepisami o czasie pracy kierowców, a nie zamiarem wykonywania usług dla innych niż własne potrzeby, skoro w pojeździe przez cały czas przewozu przebywał kierowca będący pracownikiem.