Zgodnie z brzmieniem art. 43 K.p.a. w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi.
Doręczenie przewidziane w tym przepisie jest skuteczne, jeżeli spełnione są następujące przesłanki: a) adresat jest nieobecny w mieszkaniu w czasie doręczania pisma, b) pismo zostało przyjęte za pokwitowaniem przez dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcę, c) osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi, d) w razie gdy pismo zostało przyjęte przez sąsiada lub dozorcę, o doręczeniu pisma tym osobom umieszczono zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata (A. Wróbel, Komentarz aktualizowany do art.58 kodeksu postępowania administracyjnego, Stan prawny na dzień 02.04.2012 r.).
Zaistnienie wszystkich, a w realiach niniejszej sprawy, wymienionych od a) do c) przesłanek, skutkuje przyjęciem doręczenia pisma adresatowi. Sąd zgadzając się przy tym z twierdzeniem skarżącego, że domniemanie doręczenia pisma adresatowi może być obalone dowodem przeciwnym, jednocześnie wyjaśnia, że podważenie jego skuteczności wymaga zakwestionowania przesłanek jego dokonania, wśród których brak jest faktycznego, niezwłocznego przekazania przesyłki jej adresatowi. Innymi słowy, w sytuacji doręczenia pisma jednej z kręgu osób wymienionych w art. 43 K.p.a. oraz faktycznego spełnienia pozostałych przesłanek wymienionych w dyspozycji powołanego przepisu brak jest możliwości zakwestionowania prawidłowości takiego doręczenia, a powstaje sytuacja, w której pismo uznaje się za doręczone jej adresatowi i to niezależnie, czy osoba taka wykonała obowiązek przekazania pisma adresatowi, czy też nie.
W aktach sprawy znajduje się zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki zawierającej decyzję z dnia [...] grudnia 2011 r., które zawiera czytelny podpis odbiorcy, a także datę doręczenia. Na dokumencie tym brak jest adnotacji o odmowie przyjęcia przesyłki.
Na temat instytucji doręczenia zastępczego wielokrotnie wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny. Przykładowo w postanowieniu z dnia 23 września 2011 r. o sygn. akt II OZ 840/11, LEX nr 966295 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że okoliczność, iż osoba, której wręczono pismo za pokwitowaniem, nie oddała pisma adresatowi, nie ma wpływu na skuteczność doręczenia zastępczego, którego warunki określa art. 43 k.p.a. W wyroku z dnia 22 marca 2000 r. o sygn. akt I SA/Lu 1731/98, LEX nr 40679 Naczelny Sąd Administracyjny natomiast stwierdził, że okoliczność, iż dorosły domownik nie doręczył w stosownym czasie przyjętego pisma do rąk adresata, nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia odwołania. W wyroku z dnia 1 lutego 2011 r. o sygn. akt II OSK 1098/10, LEX nr 786594 Sąd wyraził pogląd, że jeżeli dorosły domownik nie odmawia przyjęcia przesyłki, to oznacza, że podjął się doręczenia przesyłki adresatowi.
Zdaniem Sądu, dopiero sytuacja, w której jedna z osób wymienionych w art. 43 K.p.a., której doręczono pismo napotkała na przeszkody w wykonaniu przyjętego zobowiązania do oddania pisma adresatowi może uzasadniać ewentualne przywrócenie uchybionego terminu do dokonania określonej czynności procesowej. Na gruncie rozpoznawanej sprawy, sytuacja taka nie miała miejsca, albowiem bezsporne jest, że dorosły domownik skarżącego nie przekazał skarżącemu przesyłki zawierającej decyzję dyrektora L. Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...].12.2011 r. nr [...] wskutek zapomnienia.
W konsekwencji, w ocenie Sądu należy uznać, że Prezes NFZ słusznie odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, prawidłowo uznając, że z podnoszonej przez skarżącego okoliczności nie można wyprowadzić wniosku o braku winy w uchybieniu terminu, a zaskarżone postanowienie, uzasadnione w sposób pełny i odzwierciedlające motywy podjętego rozstrzygnięcia odpowiada prawu.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.