Sprawa ze skargi na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o udzieleniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant st. sekr. sąd. Iwona Sumikowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lipca 2012 r. sprawy ze skargi W. Z. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o udzieleniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6372 Prowadzenie przedsiębiorstwa maklerskiego
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Nadzoru Finansowego
Uzasadnienie strona 1/6

W. Z. (dalej też jako strona, wnioskodawca, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję nr [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. Komisji Nadzoru Finansowego (Dalej też jako KNF, organ), która po rozpoznaniu jego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymała w mocy swoją decyzję z dnia [...] grudnia 2009 roku nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia [...] września 2004 r. (sygn. [...]).

Podstawą prawną rozstrzygnięcia był art. art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 98 poz. 1071 z zm.) - dalej jako k.p.a. w zw. z art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1119 z późn. zm.).

Podstawę faktyczną stanowiły następujące ustalenia:

W dniu [...] grudnia 2009 roku Komisja Nadzoru Finansowego odmówiła W. Z. wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia [...] września 2004 r. (sygn. [...]) o udzieleniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej przez [...] Dom Maklerski S.A. z siedzibą w [...]. Powołała się w podstawie rozstrzygnięcia na art. 157 § 3 k.p.a. w zw. z cyt. wyżej art. 11 ust. 5 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym. Komisja stwierdziła, iż W. Z. nie był stroną postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej przez [...] Dom Maklerski S.A. z siedzibą w [...]. W związku z powyższym powinien on wskazać konkretny przepis prawa materialnego, którego naruszenie stanowi także naruszenie jego uprawnienia, a ponadto powinien wykazać związek o charakterze materialno - prawnym między obowiązującą normą prawa administracyjnego materialnego, a jego konkretną sytuacją prawną, polegającą na tym, że zastosowanie tej normy może mieć wpływ na jego sytuację w zakresie prawa materialnego. KNF nie odnalazła we wniosku skarżącego jakiejkolwiek normy prawa administracyjnego, która w przedmiotowej sprawie kształtowałaby jego prawa lub obowiązki. Nie uznała podniesionych podstaw prawnych unieważnienia decyzji za normy publicznoprawne, z których wynikałyby dla niego bezpośrednio dla określone prawa lub obowiązki w postępowaniu administracyjnym. Ponadto uznała, że zakładanie wystąpienia szeregu skutków, które mogłyby ewentualnie zaistnieć w przyszłości i dotyczyć rozstrzygnięcia w jego sferze cywilnoprawnej nie jest tożsame z posiadaniem interesu prawnego. Innymi słowy ustaliła, iż podmiot wnioskujący nie jest uprawniony do złożenia przedmiotowego wniosku, a tym samym nie przysługuje mu przymiot strony postępowania administracyjnego, w konsekwencji za zasadne uznane zostało wydanie decyzji o odmowie wszczęcia przedmiotowego postępowania zgodnie z art. 157 § 3 k.p.a.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący wskazał, iż o charakterze strony w postępowaniu administracyjnym decyduje sam zainteresowany, co jest wyrazem tzw. subiektywnej, formalnej legitymacji procesowej. Ponadto, interes prawny może wynikać nie tylko z norm prawa administracyjnego, ale również z norm prawa cywilnego. Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej nie ma na celu przyznania wnioskodawcy określonych uprawnień, ale usunięcie wadliwej decyzji administracyjnej, co w konsekwencji umożliwi podjęcie stosownych działań prawnych w ramach odrębnych postępowań cywilnych. Wskazał, iż do utraty środków pieniężnych przez niego nie doszłoby, gdyby Komisja Papierów Wartościowych i Giełd z rażącym naruszeniem przepisów prawa nie wydała zaskarżonej decyzji. W przypadku stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, po jego stronie powstanie roszczenie względem Skarbu Państwa oparte na podstawie art. 417 § 1 oraz art. 417' § 2 k.c., ale także umowy zawarte z [...] S.A. zostaną uznane za nieważne zgodnie art. 58 § 1 k.c., co następnie skutkować będzie zaliczeniem wierzytelności wnioskodawcy względem [...] Dom Maklerski S.A. do pierwszej kategorii masy upadłościowej w rozumieniu art. 342 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6372 Prowadzenie przedsiębiorstwa maklerskiego
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Nadzoru Finansowego