Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant ref. staż. Katarzyna Smaga po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na lokalizację kablowej linii telekomunikacyjnej w pasie drogowym drogi krajowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] grudnia 2010 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącej T. S.A. z siedzibą w W. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2010 r., Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (dalej też jako GDDKiA), na podstawie art. 39 ust. 3 w związku z art. 30 ust. 1a i w związku z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ( Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a., po rozpoznaniu wniosku T. S.A. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] grudnia 2010 r., odmawiającą wydania zezwolenia na lokalizację kablowej linii telekomunikacyjnej w pasie drogowym drogi krajowej nr [...], w miejscowości N.
Zajmując stanowisko w sprawie organ wyjaśnił, iż dnia 17 listopada 2010 r. T. S.A., wystąpiła z wnioskiem o wydanie zezwolenia na lokalizację projektowanej sieci telekomunikacyjnej w pasie drogowym drogi krajowej nr [...], w miejscowości N.
GDDKiA, przywołując treść art. 39 ust. 1, ust 1a i ust. 3 ustawy o drogach publicznych, uznał, iż wydanie żądanego zezwolenia naruszałoby wymagania wynikające z przepisów odrębnych. Jak wynika bowiem z § 140 ust. 6 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430), budowla liniowa usytuowana wzdłuż drogi powinna być wykonana w taki sposób, aby nie ograniczała możliwości przebudowy albo remontu drogi. Przedmiotowa inwestycja przebiegałaby w odległości od około 2 do 4 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej nr [...]. Taka lokalizacja projektowanej sieci teletechnicznej mogłaby, zdaniem organu, ograniczyć w przyszłości możliwość przebudowy lub remontu ww. drogi.
Nadto projektowana sieć telekomunikacyjna ma być zlokalizowana w terenie zabudowanym, a zatem jej umieszczenie powinno odpowiadać wymogom określonym w art. 43 ust. 1 lp. 3 tabeli lit. a cytowanej ustawy o drogach publicznych, w związku z § 140 ust. 9 cyt. rozporządzenia, będącym przepisem techniczno- budowlanym wydanym na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623). Stosownie z ww. przepisem obiekty budowlane, a do takich należy sieć telekomunikacyjna, przy drogach krajowych, w terenie zabudowanym, powinny być usytuowane w odległości co najmniej 10,0 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, T. S.A. zwana dalej skarżącą, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.
Podniosła zarzut naruszenia przepisów postępowania tj.
- art. 7 i 77 k.p.a. poprzez niewyjaśnianie wszystkich okoliczności w sprawie, a mianowicie tego czy projektowana linia telekomunikacyjna przewidywała nadziemne urządzenia i czy warunki techniczne i wymogi bezpieczeństwa pozwalały na umieszczenie sieci telekomunikacyjnej w pasie drogowym przez niepowołanie biegłego w sprawie, aby ten stan ocenił,
-art. 138 § 2 k.p.a. poprzez utrzymanie decyzji w mocy w sytuacji, gdy zaistniały podstawy do jej uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, a także zarzut naruszenia prawa materialnego art. 39 ust. 1a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm.), poprzez jego błędną interpretację.