Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły, , Sędzia WSA Jolanta Zdanowicz, Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska (spr.), Protokolant Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2010 r. sprawy ze skargi H. W. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2010 r. znak [...] w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji skargę oddala
Postanowieniem nr [...] wydanym [...] czerwca 2008r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. ustalił dla H. W. opłatę legalizacyjną w wysokości 25.000 zł z tytułu samowolnego wybudowania budynku gospodarczego.
Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem nr [...] z dnia [...] sierpnia 2008r. [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
W dniu 11 sierpnia 2008r. H. W. zwróciła się do Wojewody [...] o umorzenie ustalonej opłaty legalizacyjnej z uwagi na trudną sytuację materialną.
Po rozpatrzeniu wniosku, Wojewoda [...] decyzją nr [...] wydaną [...] lipca 2009r. odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej.
Odwołanie od tej decyzji złożyła H. W.
Po rozpatrzeniu odwołania Minister Finansów decyzją znak [...], wydaną [...] grudnia 2009r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ podał, że w toku postępowania ustalono, że PINB w R. decyzją nr [...] wydaną [...] kwietnia 2009r. nakazał H. W. rozbiórkę samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego, a wobec tego z chwilą gdy decyzja ta stała się ostateczna (tj. z dniem 13 maja 2009r.) postępowanie o umorzenie opłaty legalizacyjnej stało się bezprzedmiotowe.
Pismem z 22 lutego 2010r. H. W. wystąpiła do Ministra Finansów o wyjaśnienie treści decyzji z [...] grudnia 2009r. Minister Finansów postanowieniem znak [...] wydanym [...] marca 2010r. na podstawie art. 113 § 2 kpa wyjaśnił wątpliwości co do treści wydanej decyzji podnosząc że decyzja o nakazaniu rozbiórki budynku którego dotyczyła ustalona opłata legalizacyjna stała się ostateczna wobec czego strona dla której opłata została ustalona przestaje być zobowiązana do uiszczenia opłaty.
Wniosek o ponowne rozstrzygnięcie złożyła H. W. podając, że nie zgadza się na rozbiórkę budynku ponieważ nie dokonała samowoli budowlanej.
Po rozpatrzeniu wniosku Minister Finansów postanowieniem znak [...] wydanym [...] kwietnia 2010r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 kpa utrzymał w mocy własne postanowienie.
W uzasadnieniu organ przedstawił przebieg postępowania, podał także, że okoliczności ustalenia opłaty legalizacyjnej pozostają poza zakresem postępowania prowadzonego przez Ministra Finansów.
Uzasadnieniem postanowienia Ministra było ustalenie, że rozstrzygnięcie o udzieleniu ulgi w ustalonej opłacie nie było możliwe bowiem w obrocie prawnym pojawiła się ostateczna decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu.
Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła H. W. przedstawiając przebieg postępowania przed organami nadzoru budowlanego, podnosząc że nie dopuściła się samowoli budowlanej.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wnosząc o jej oddalenie podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył, co następuje:
Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) Sąd Administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sąd administracyjny kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego obowiązującymi w dacie jego wydania.