Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk (spr.), , Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na czynność Głównego Inspektora Sanitarnego w piśmie z dnia [...] marca 2014 r. znak [...] w przedmiocie uznania, że produkt nie jest środkiem spożywczym specjalnego przeznaczenia medycznego I. uznaje czynność Głównego Inspektora Sanitarnego wyrażoną w piśmie z dnia [...] marca 2014 r. znak [...] za bezskuteczną, II. stwierdza, że zaskarżona czynność nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Główny Inspektor Sanitarny odpowiadając na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa złożone przez Firmę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...], podtrzymał stanowisko swoje zawarte w piśmie z dnia [...] marca 2014 r. w stanowiące odpowiedź na pismo z dnia [...] marca 2013 r. Firmy [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...], dotyczące kwalifikacji produktu pn.: [...].
Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, że w dniu [...] marca 2013 r. Firma [...] Sp. z o.o. złożyła powiadomienie o wprowadzeniu po raz pierwszy do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktu pn. "[...] ", zawierającego w składzie m.in.: cytrynian sodu, kwas cytrynowy, wodorowęglan sodu, węglan sodu, sacharozę, sacharynian sodu. Wg informacji zamieszczonych w przesłanym projekcie oznakowania, ma on być stosowany w celu szybkiego łagodzenia i usuwania dokuczliwych objawów towarzyszących zapaleniu pęcherza moczowego u kobiet.
Powiadomienia o pierwszym wprowadzeniu do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składane zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r., Nr 136, poz. 914, z późn. zm.) rozpatrywane są na podstawie deklarowanego składu jakościowo-ilościowego oraz przekazanego projektu oznakowania, zarówno pod kątem ich bezpieczeństwa, jak też kwalifikacji oraz spełnienia przepisów prawa żywnościowego dotyczących znakowania żywności. Określają to przepisy art. 30 ust. 1 ww. ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, stanowiące, że po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 29 ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny może przeprowadzić postępowanie mające na celu wyjaśnienie, czy produkt objęty powiadomieniem, ze względu na jego skład, właściwości poszczególnych składników oraz przeznaczenie:
1) Jest środkiem spożywczym zgodnie z zaproponowaną przez podmiot działający na rynku spożywczym kwalifikacją oraz czy spełnia wymagania dla danego rodzaju środka spożywczego, w szczególności, czy jako:
a) Środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego wyraźnie różni się od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia oaz czy odpowiada szczególnym potrzebom żywieniowym, zgodnie z jego przeznaczeniem, o którym mowa w art. 3 ust. 3 pkt 43, i spełnia wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 26 ust. 1 i 2,
b) Suplement diety lub środek spożywczy, do którego dodano witaminy, składniki mineralne lub inne substancje wskazujące efekt odżywczy lub inny fizjologiczny spełnia warunki określone w przepisach wydanych - odpowiednio - na podstawie art. 27 ust. 6 i 7 oraz rozporządzeniu 1925/2006;
2) Nie spełnia wymagań innego rodzaju produktu przeznaczonego do używania przez ludzi, w szczególności produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego, kosmetyku w rozumieniu przepisów o kosmetykach lub wyrobu medycznego w rozumieniu przepisów o wyrobach medycznych.
Zgodnie z art. 31 ust. 1 ww. ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, w przypadku przeprowadzania postępowania, o którym mowa w art. 30 ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny może zobowiązać podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1, do udokumentowania, że środek spożywczy spełnia wymagania, o których mowa w art. 30 ust. 1, w szczególności do przedłożenia opinii jednostki naukowej.