Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Pindelska, , Sędzia WSA Leszek Kamiński (spr.), Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant spec. Katarzyna Ławnik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] maja 2012 r., znak [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na umieszczenie tablicy reklamowej skargę oddala
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia [...] maja 2012 r., nr [...], działając na podstawie art. 43 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) i art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zw. dalej k.p.a., po rozpoznaniu wniosku J. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w [...] z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], niewyrażającą zgody na umieszczenie tablicy reklamowej, na działce nr [...] położonej w miejscowości [...] przy ul. [...] w odległości mniejszej niż 10 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej nr [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ na początku wyjaśnił, czym jest reklama (nośnik informacji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, umieszczony w polu widzenia użytkowników drogi, nie będący znakiem w rozumieniu przepisów o znakach i sygnałach lub znakiem informującym o obiektach użyteczności publicznej ustawionym przez gminę - art. 4 pkt 23 cyt. ustawy o drogach publicznych - Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.). Ponadto przywołał treść art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). Sytuowanie obiektów budowlanych, w pobliżu drogi publicznej podlega regułom art. 43 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Powyższy przepis ustala dozwolone przez ustawodawcę odległości sytuowania, a więc i wznoszenie wszelkich obiektów odpowiadających ustawowej definicji obiektu budowlanego. Przepis art. 43 ww. ustawy o drogach publicznych wskazuje, że kryteriami podziału minimalnych odległości sytuowania obiektów budowlanych są kategoria drogi publicznej oraz klasa dróg. Kryterium wskazujące klasę dróg zawężono do autostrad i dróg ekspresowych. Ponadto wpływ na minimalną odległość ma położenie drogi w terenie zabudowy lub poza terenem zabudowy. Cytowana na wstępie ustawa o drogach publicznych nie wyjaśnia pojęcia "droga w terenie zabudowy" i "droga poza terenem zabudowy", jednak ugruntowane orzecznictwo sądowo-administracyjne wskazuje, że cyt. "przez pojęcie "terenu zabudowy", użytego w przepisie art. 43 ustawy o drogach publicznych rozumieć należy obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowymi, tak jak stanowi to art. 2 pkt 15 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Podzielić zatem należy pogląd Naczelnego
Sądu Administracyjnego, wypowiedziany w wyroku z 11 stycznia 1999 r., sygn. II SA 1617/98, że za taką wykładnią tego pojęcia przemawiają funkcje i cele przepisu art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Odległości zostały ustawowo ustalone we wskazanym przepisie ze względów na płynność i bezpieczeństwo ruchu odbywającego się na drodze.
Przez pojęcie terenu zabudowy użytego w przepisie art. 43 ustawy o drogach publicznych należy rozumieć obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowymi w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym i ustalenie na podstawie powyższego, że teren objęty wnioskiem jest terenem budowy, rozstrzygnięcie odmawiające wyrażenia zgody na lokalizację przedmiotowej reklamy w terenie zabudowy w odległości mniejszej niż 10 m od zewnętrznej krawędzi drogi krajowej nr [...] należy uznać za prawidłowe. W tym miejscu należy wskazać, że postanowieniem z dnia [...] maja 2010 r., nr [...], Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad uzgodnił projekt decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na usytuowaniu przedmiotowej reklamy na działce nr [...], w odległości nie mniejszej niż 10 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej nr [...]. Uzgadniając powyższy projekt decyzji o treści zaproponowanej przez Burmistrza Skwierzyny, zarządca drogi krajowej nr [...] kierował się przepisem art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, mając na względzie płynność i bezpieczeństwo ruchu na drodze. Następnie decyzją nr [...] znak: [...], z dnia [...] maja 2010 r., o ustaleniu warunków zabudowy, Burmistrz [...] ustalił warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji, w której w pkt 4.8 określono cyt.: "Planowaną inwestycję zlokalizować w odległości nie mniejszej niż 10 m od zewnętrznej krawędzi jezdni ul. [...] zgodnie z nieprzekraczalną linią zabudowy przedstawioną na załączniku graficznym".