Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla, , Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Dorota Wasiłek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2013r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2012 r. znak [...] w przedmiocie cofnięcia upoważnienia do wystawiania zaświadczeń lekarskich skargę oddala.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją znak: [...] wydaną [...] czerwca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w C. z dnia [...] kwietnia 2012 r. w sprawie cofnięcia na okres 6 miesięcy A. B. upoważnienia do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że zgodnie z ustawą z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 z późn. zm.) - od dnia 1 października 1999r. zaświadczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, na podstawie których ubezpieczony może uzyskać zasiłek chorobowy, zasiłek opiekuńczy lub wynagrodzenie za czas choroby przewidziane w art. 92 Kodeksu pracy mogą wystawiać wyłącznie lekarze upoważnieni przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Warunkiem uzyskania takiego upoważnienia jest złożenie przez lekarza pisemnego oświadczenia, że zobowiązuje się do przestrzegania zasad orzekania o czasowej niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków wynikających z przepisów ustawy.
Zgodnie z art. 60 ust. 1 wymienionej ustawy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych może cofnąć lekarzowi upoważnienie do wystawiania zaświadczeń lekarskich na okres do 12 miesięcy m.in. w przypadku, gdy zaświadczenie lekarskie zostało wystawione:
1) bez uprzedniego bezpośredniego badania ubezpieczonego,
2) bez udokumentowania rozpoznania stanowiącego podstawę orzeczonej niezdolności do pracy.
We wniosku z dnia 3 stycznia 2000 r. o wydanie upoważnienia do wystawiania zaświadczeń lekarskich złożonym w ZUS, skarżąca zobowiązała się do przestrzegania zasad orzekania o czasowej niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków wynikających z przytoczonej ustawy. Decyzją z dnia [...] stycznia 2000 r. została upoważniona do ich wystawiania.
Jak wynika z dokumentacji przedłożonej przez ZUS skarżąca wystawiała zwolnienia lekarskie bez uprzedniego bezpośredniego badania ubezpieczonego, pod jego nieobecność, w trakcie jego pobytu w areszcie śledczym. Z przekazanej dokumentacji jasno wynika, że zaświadczenia lekarskie ZUS ZLA skarżąca wystawiała pod nieobecność pacjenta i na prośbę jego ojca, umieszczając w dokumentacji wskazania medyczne, których nie mogła zweryfikować. W dniu 6 marca 2012 r. skarżąca została zawiadomiona o wszczęciu postępowania w sprawie cofnięcia decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych upoważniającej do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy ZUS ZLA oraz poinformowana o możliwości złożenia wyjaśnień w tym zakresie. W dniu 7 marca 2012 r. złożyła wyjaśnienia na piśmie. Skarżąca oświadczyła, że została wprowadzona w błąd przez ojca pacjenta, który nadużył jej zaufania, podając nieprawdziwe informacje co do sytuacji syna. Ponadto wyjaśniła, że jest przemęczona, pracuje pod presją mając pod opieką ok. 4000 pacjentów i przyjmując ok. 70-80 osób dziennie. Wskazała również, że rozważała wizytę domową u pacjenta, jednak zrezygnowała z niej na skutek nadmiaru pracy. Podniosła również, że pomiędzy nią a pacjentami istnieje wzajemne zaufanie i szacunek, które stały się przyczyną złamania przez skarżącą przepisów dla - jak wskazała - dobra pacjenta, którego "z uwagi na ryzyko utraty pracy, nie mogła pozostawić bez pomocy". Jednocześnie oświadczyła, że takie postępowanie z jej strony miało charakter jednorazowy i całkowicie wyjątkowy oraz oświadczyła, że ściśle stosuje się do rygorów przepisów przywołanej ustawy.