Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla, , Sędzia WSA Wojciech Sawczuk ( spr.), Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant spec. Joanna Piątek-Macugowska, , po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2018 r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] czerwca 2017 r. znak [...] w przedmiocie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej oddala skargę
- w 2012 r. - 9.219.000 zł,
- w 2013 r. - 8.275.000 zł,
- w 2014 r. - 17.084.000 zł,
- w 2015 r. - 16.595.000 zł,
- w 2016 r. - 26.705.186,21 zł
W okresie 5 analizowanych lat zobowiązania długoterminowe Spółki wykazują tendencje spadkowe, zaś ona sama posiada aktywa obrotowe w łącznej wysokości 112.588.121,55 zł.
W powyższej sytuacji nie ma podstaw - zdaniem Wojewody - do umorzenia należności, zaś interes Spółki przemawia za tym, aby rozłożyć ją na raty.
IV.
W odwołaniu do powyższej decyzji Spółka wniosła o jej uchylenie, a także o sporządzenie opinii przez biegłego rzeczoznawcę na okoliczność wartości rynkowej nośnika reklamowego oraz jego rentowności (dochodowości).
Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 67a § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (aktualny tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z zm.) w zw. z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (aktualny tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm. - dalej również jako P.b.) poprzez brak umorzenia należności we wnioskowanym zakresie.
W uzasadnieniu odwołania wskazano, że umorzenie opłaty legalizacyjnej leży w interesie publicznym. Należność jest znacznie zawyżona, odbiegając od innych opłat i kar administracyjnych, a także od wartości inwestycji, czy zysku jaki ona przynosi i zupełnie nie jest współmierna z nakładem pracy jaki wiąże się z legalizacją samowoli budowlanej. Wniesienie opłaty legalizacyjnej w kwocie 125.000 zł stanowić będzie wydatek kilkukrotnie większy od wartości obiektu budowlanego (reklamy). Ponadto reklama ta przynosi dochód w wysokości ok. 5-6 tys. zł, co oznacza, że opłata legalizacyjna stanowi odpowiednio ok. 20-25 krotność średniorocznego dochodu. Tym samym dopiero po ok. 20-25 latach reklama "spłaci" wydatek poniesiony na jej legalizację. W opinii Skarżącej, tak wysoka opłata legalizacyjna w demokratycznym państwie prawa za zalegalizowanie obiektu, który ostatecznie nie narusza żadnych norm prawnych stanowi o przekroczeniu przez ustawodawcę zasady proporcjonalności.