Wbrew twierdzeniom skarżących, Minister Finansów nie odmówił wiarygodności dostarczonym przez stronę oświadczeniom czy dokumentom. W uzasadnieniach wydanych w sprawie decyzji organy szczegółowo opisały zgromadzony materiał dowodowy, na podstawie którego ustaliły stan faktyczny sprawy. Fakt, że z tego materiału dowodowego organy wyciągnęły inne wnioski, niż oczekiwaliby tego skarżący, nie stanowi natomiast naruszenia prawa. Zgodzić trzeba się ze stanowiskiem organu wyrażonym w odpowiedzi na skargę, że odmienna ocena materiału dowodowego, poczucie krzywdy, rozczarowania czy żalu wobec stanowiska Ministra Finansów nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do zmiany rozstrzygnięcia.
Sąd nie podziela oceny skarżących, że wydanie decyzji poprzedzone było analizą nieaktualnej sytuacji finansowej, majątkowej i życiowej skarżących. Organy administracji publicznej przy orzekaniu w sprawie muszą brać pod uwagę stan faktyczny i prawny obowiązujący w dacie wydawania rozstrzygnięcia, i tak też było w niniejszej sprawie. W odpowiedzi na wezwanie Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r., przy piśmie z dnia [...] maja 2014 r. skarżący przedłożyli szereg dokumentów i oświadczeń obrazujących ich sytuację majątkową i finansową w 2014 r. Organy obu instancji przy wydawaniu decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. i z dnia [...] września 2014 r. opierały się zatem na materiale dowodowym, który w ocenie Sądu przedstawiał aktualną sytuację rodzinną, finansową i majątkową skarżących. Zauważyć warto, że skarżący już po nadesłaniu dokumentów, o które byli wzywani pismem z dnia [...] kwietnia 2015 r., nie podnosili, że dane w nich zawarte stały się nieaktualne.
Nie znajduje uzasadnienia zarzut wykroczenia Wojewody [...] poza granice żądania stron. Analiza treści całej decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. - zarówno sentencji, jak i uzasadnienia - nie pozostawia wątpliwości, że przedmiotem zawartego w niej rozstrzygnięcia była wyłącznie odmowa umorzenia w części wymierzonej kary i umorzenia w całości odsetek za zwłokę. Wskazywane przez skarżących sformułowanie zawarte w uzasadnieniu decyzji, odnoszące się do możliwości uregulowania kary wraz z odsetkami w miesięcznych ratach, należy traktować wyłącznie jako oczywistą omyłkę pisarską, która w żaden sposób nie wpływa na zakres rozpoznania sprawy.
Nie mają racji skarżący, że to właśnie w kontrolowanym postępowaniu powinny być szczegółowo wyliczone odsetki, o umorzenie których wnosili. Sąd podziela stanowisko wyrażane w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym przepis art. 67a o.p. nie może stanowić podstawy prawnej do określania wysokości zaległości podatkowej ani do władczego określenia wysokości odsetek za zwłokę od tej zaległości. Jeśli w uzasadnieniu decyzji o ulgach podatkowych organ odnosi się do wysokości tych odsetek, to tylko dlatego, że zgodnie z brzmieniem art. 67a o.p. nie można umorzyć ani rozłożyć na raty zaległości podatkowej nie uwzględniając jednocześnie odsetek od zaległości (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lipca 2009 r., sygn. akt II FSK 390/08; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Po 603/08 i wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 sierpnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 584/12; CBOSA: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), oddalił skargę.