Sprawa ze skargi M. K. na Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie niewykonania wyroku NSA , sygn. akt II OSK 2625/11
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Groński (spr.), , Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka, Protokolant ref. staż. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi M. K. na Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie niewykonania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OSK 2625/11 I. wymierza Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywnę w wysokości 1000 zł (tysiąc złotych), II. stwierdza, że bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego M. K. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

M. K. skargą z dnia 1 sierpnia 2013 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie grzywny Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego za niewykonanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OSK 2625/11.

Wyrokiem tym Sąd uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2543/10, a także decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2010 r., znak [...], którą umorzono postępowanie odwoławcze od decyzji [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...]stycznia 2010 r., nr [...], znak [...], odmawiającą pozwolenia Miastu [...] na podział nieruchomości KW [...] oraz KW [...], tj. na podział istniejących działek ew. nr [...] i [...] z obrębu [...], położonych w kwartale ograniczonym ul. [...], [...], [...] i [...], stanowiących cześć układu urbanistycznego Kolonii [...], wpisanego do rejestru zabytków pod nr A-[...] z dnia [...] sierpnia 2009 r.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że pomimo upływu miesięcznego terminu do rozstrzygnięcia postępowania przez organ odwoławczy (art. 35 § 3 k.p.a.), biegnącego od dnia doręczenia organowi wyroku NSA z dnia 26 kwietnia 2013 r., Minister do dnia wniesienia skargi nie rozpoznał odwołania skarżącego z dnia 2 lutego 2010 r. od decyzji [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2010 r.

Skarżący wskazał, że w dniu 24 lipca 2013 r. wezwał Ministra do wykonania ww. wyroku NSA, na dowód czego załączył kopię wezwania z potwierdzeniem wpływu do organu.

Przy odpowiedzi na skargę organ przekazał Sądowi skargę M. K., lecz nie nadesłał akt administracyjnych przedmiotowej sprawy.

W wyniku wezwania Sądu, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dniu [...]września 2013 r. nadesłał rzeczone akta administracyjne, załączając decyzję z dnia [...] września 2013 r., znak [...], wydaną w związku z wyrokiem NSA z dnia 26 kwietnia 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona, co skutkować musi wymierzeniem Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywny.

Skarga ta została złożona w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."). Przepis ten stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Zgodnie natomiast z § 2 tego artykułu Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Strona 1/2