Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Leszek Kamiński, Protokolant Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2010 r. sprawy ze skargi Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "[...]" w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2009 r. znak [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia zabytku do stanu jak najlepszego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "[...]" w [...] kwotę 760 zł (siedemset sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
UZADADNIENIE
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po rozpatrzeniu odwołania S.B.M. z siedzibą w (...) od decyzji Prezydenta (...), Nr (...) z dnia (...) 2009 r., znak: (...) nakazującej wyżej wymienionej doprowadzenie zabytku, tj. (...)założenia urbanistycznego, do jak najlepszego stanu poprzez obniżenie o dwie kondygnacje nowowybudowanego budynku przy (...) w (...), obejmujące rozbiórkę stropów i ścian na poziomie dwóch ostatnich kondygnacji w zakreślonym terminie oraz nadającej tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności
- decyzją z dnia (...) 2009 r. l.dz. (...) działając na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 7 pkt 1, art. 49 ust. 1, art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz art. 17 pkt 2, art. 108, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej wyznaczonego terminu wykonania powyższych prac wyznaczając nowy termin natomiast w pozostałej części utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Organ odwoławczy wskazał, iż zaskarżona decyzja została wydana na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz w oparciu o porozumienie z dnia 1 czerwca 2005 r. w sprawie powierzenia m.(...). prowadzenia niektórych spraw z zakresu właściwości Wojewody (...), realizowanych przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Zgodnie z art. 45 ust 1 w/w ustawy w przypadku gdy bez wymaganego pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków lub w sposób odbiegający od zakresu i warunków określonych w pozwoleniu wykonano przy zabytku wpisanym do rejestru prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane, badania konserwatorskie, architektoniczne lub podjęto inne działania, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 6-8 i 10-12, wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzją nakazującą przywrócenie zabytku do poprzedniego stanu, określając termin wykonania tych czynności lub wydać decyzję zobowiązującą stronę do doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu we wskazany sposób i w określonym terminie.
Przepis ten oznacza, iż sposób postępowania organu konserwatorskiego zależy od oceny w jakim zakresie samowolnie wykonane prace naruszają wartości zabytkowe chronionego obiektu czy obszaru. W sytuacji gdy wprowadzone zmiany są generalnie dopuszczalne z konserwatorskiego punktu widzenia, lecz wymagają doprowadzenia do zgodności z warunkami konserwatorskimi w taki sposób, by nie wpływały niekorzystnie na wygląd zabytku - organ wydaje decyzję zobowiązującą stronę do doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu we wskazany sposób i w określonym terminie.
Organ stwierdził, iż taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie.
Wskazał, iż (...) założenie urbanistyczne: (...), ze względu na wartość zabytkową i historyczną, zostało wpisane do rejestru zabytków pod numerem (...) decyzją Konserwatora m.(...) z dnia (...) 1965 r. Przepis art. 3 pkt 12 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami stanowi, że historyczny układ urbanistyczny jest to przestrzenne założenie miejskie, zawierające zespoły budowlane, pojedyncze budynki i formy zaprojektowanej zieleni, rozmieszczone w układzie historycznych podziałów własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic lub sieci dróg. Wpis do rejestru zabytków układu urbanistycznego (założenia urbanistycznego) oznacza, że ochronie konserwatorskiej podlega parcelacja, gabaryty zabudowy, relacje przestrzenne pomiędzy elementami zabudowy, a także wygląd elewacji budynków współtworzących to założenie.