Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska (spr.), Sędzia WSA Mirosława Pindelska, Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Banaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/5

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją znak [...] wydaną [...] listopada 2011 r., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2011 r., znak [...], odmawiającą stwierdzenia, na wniosek [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...], nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2008 r., Nr [...], znak [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, Oddział w [...], pozwolenia na budowę drogi klasy GP, na odcinku od km 0+735 do km 3

225 (wg kilometraża lokalnego) oraz od km 327+938,90 do km 330+428,90 (wg kilometraża DK Nr [...] pomiędzy osiami węzłów) łączącej - poprzez tereny Gminy [...]", z projektowanym Węzłem "[...]" wraz z budową III Etapu Węzła "[...]", na terenie wsi [...], gm. [...], w części dotyczącej zatwierdzenia projektu architektoniczno-budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę ekranów akustycznych na działkach ew. nr [...], obręb [...] w gminie [...].

W ocenie organu decyzja objęta wnioskiem o stwierdzenie nieważności w części dotyczącej pozwolenia na budowę ekranów akustycznych w art. 156 § 1 Kpa.

Ustosunkowując się do zarzutu naruszenia art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego organ uznał, że zasłonięcie nieruchomości wnioskodawcy ekranem akustycznym nie może być traktowane w kategorii naruszenia uzasadnionych interesów osób trzecich, bowiem przepisy prawa budowlanego nie normują w żaden sposób kwestii przesłaniania nieruchomości ekranem akustycznym.

Natomiast w odniesieniu do zarzutu braku właściwości Wojewody [...] do zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę ekranów akustycznych wskazał, że stosowanie art. 82 ust. 3 pkt 3 Prawa budowlanego Wojewoda jest organem administracji architektoniczno-budowlanej właściwym w pierwszej instancji w sprawach m. in. dróg publicznych krajowych i wojewódzkich.

Zgodnie z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r., o drogach publicznych (Dz. U. z dnia 2007 r., Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), przez drogę należy rozumieć budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.

Zgodnie z § 179 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r., w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r., Nr 43, poz. 430 z późn. zm.), umieszczonym w dziale VIII rozporządzenia zatytułowanym "Ochrona środowiska", ekrany akustyczne stanowią podstawowe urządzenia ochrony obiektów i obszarów przed hałasem.

Z kolei zgodnie z ust. 3 pkt 2 w/w rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r., umieszczonym w rozdziale 4 działu IV , zatytułowanym "urządzenia techniczne drogi", ekran służący ochronie środowiska zaliczony został do ogrodzenia drogi, które w myśl przepisów tego rozdziału stanowi urządzenie techniczne drogi.

W świetle powyższego urządzenia zaprojektowane w celu ochrony terenów położonych w sąsiedztwie drogi przed hałasem emitowanym przez poruszające się tą drogą pojazdy, stanowią stosowanie do treści w/w art. 4 pkt 2 ustawy o drogach publicznych część drogi, którą w myśl tego przepisu należy rozumieć jako całość techniczno-użytkową, łącznie z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami.

Strona 1/5