Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Jaroszewicz-Jędrzejewska, Sędziowie sędzia WSA Bogusław Cieśla, sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] września 2017 r. znak [...] w przedmiocie oddalenia zgłoszonych zarzutów oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] września 2017 r., znak: [...], Minister Zdrowia, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, ze zm.; dalej jako: "k.p.a.") oraz art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia A. K. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2017 r., znak: [...], w przedmiocie uznania przedstawionych zarzutów w sprawie prowadzonego przez Wojewodę [...] postępowania egzekucyjnego w zakresie zastosowania środka egzekucyjnego w postaci grzywny w celu przymuszenia wykonania przez zobowiązaną obowiązku określonego w tytule wykonawczym z dnia [...] września 2016 r., Nr [...] za nieuzasadnione.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ omówił stan faktyczny sprawy wskazując, że postanowieniem z dnia [...] października 2017 r. znak: [...], Wojewoda [...] ("Wojewoda") nałożył na A. K. grzywnę w wysokości 300 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym nr [...] z [...] września 2016 r. oraz wezwał do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia ww. postanowienia. Jednocześnie Wojewoda [...] w swoim postanowieniu wezwał zobowiązaną do wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym. Dodatkowo organ obciążył skarżącą opłatą w wysokości 30 zł za czynności egzekucyjne.
Skarżąca za pośrednictwem organu pierwszej instancji złożyła zażalenie do Ministra Zdrowia na ww. postanowienie Wojewody [...]. Pismem z dnia 17 października 2016 r. Dodatkowo skarżąca złożyła do Wojewody zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2017 r. Wojewoda oddalił zarzuty skarżącej. W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca podniosła brak wymagalności obowiązku, niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym, prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny oraz zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego.
Minister Zdrowia rozpoznając zażalenie nie znalazł podstaw do zmiany lub uchylenia skarżonego postanowienia.
Odnosząc się do zarzutu braku wymagalności obowiązku określonego w tytule wykonawczym organ wskazał, iż wykaz obowiązkowych szczepień ochronnych i grupy osób obowiązanych do poddania się tym szczepieniom zostały określone wart. 17 ust. 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób ,zakaźnych u ludzi oraz ww. rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych. Zgodnie z § 5 powołanego rozporządzenia, obowiązkowe szczepienia ochronne są prowadzone z uwzględnieniem Programu Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia. Szczepienia obowiązkowe są realizowane przez osoby upoważnione, będące realizatorami obowiązkowych szczepień ochronnych w terminach i zgodnie ze szczegółowymi wskazaniami dotyczącymi stosowania poszczególnych szczepionek i zgodnie z aktualną wiedzą medyczną. Terminy realizacji obowiązku wykonania poszczególnych szczepień są uwarunkowane zaleceniami, jakie definiuje Program w zależności od kalendarzowego wieku dziecka. Obowiązek ten staje się egzekwowalny w chwili wejścia osoby objętej obowiązkiem w granice wiekowe zakreślone przez ustawę - w tym bowiem okresie obowiązkowe szczepienia ochronne powinny zostać wykonane.