Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Paweł Groński, , Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Sędzia WSA Tomasz Stawecki, , Protokolant spec. Dorota Wasiłek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2017 r. sprawy ze skargi W. D. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] października 2016 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji
Uzasadnienie.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2016 r., znak [...] Minister Rozwoju i Finansów (dalej: "Minister"), na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") po rozpatrzeniu odwołania W. D.z [...] sierpnia 2016 r. od decyzji nr [...] Wojewody [...] z [...] sierpnia 2016 r., którą odmówiono umorzenia w całości opłaty legalizacyjnej w wysokości 50 000 zł., ustalonej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...], zwanego dalej "PINB", postanowieniem z [...] czerwca 2016 r. znak [...] z tytułu dobudowania jednorodzinnego budynku mieszkalnego do istniejącego budynku gospodarczego bez wymaganego pozwolenia na budowę na działce o nr ewid. [...] położonej przy ul. [...] w miejscowości [...], - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, Minister wyjaśnił, że postanowieniem z [...] czerwca 2016 r. znak PINB-[...] PINB ustalił W. D. opłatę legalizacyjną w wysokości 50 000 zł w związku z legalizacją samowolnie dobudowanego jednorodzinnego budynku mieszkalnego do istniejącego budynku gospodarczego. Postanowienie to nie zostało zaskarżone i stało się ostateczne.
Pismem z [...] czerwca 2016 r. W. D. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o umorzenie ww. opłaty legalizacyjnej. Decyzją nr [...] z [...] sierpnia 2016 r. Wojewoda [...] odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej w całości.
Pismem z [...] sierpnia 2016 r. W. D. wniósł do Ministra Rozwoju i Finansów odwołanie od decyzji Wojewody [...] z [...] sierpnia 2016 r., ponawiając wniosek o umorzenie opłaty legalizacyjnej w całości.
Minister Rozwoju i Finansów rozpatrując odwołanie i ponowiony wniosek skarżącego zważył, co następuje.
Przedmiotowa opłata legalizacyjna została ustalona na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290). Zgodnie z art. 49c ust. 1 ustawy Prawo budowlane do opłat legalizacyjnych, o których mowa w art. 49 ust. 1 i art. 49b ust. 4, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują wojewodzie, zatem materialnoprawną podstawę do rozstrzygania w sprawach ulg w spłacie opłat legalizacyjnych stanowi, odpowiednio stosowany do opłaty legalizacyjnej, art. 67a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, ze zm.).
Zgodnie z tym przepisem organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty; odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a; umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Zgodnie z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ rozpatrując wniosek strony o udzielenie ulgi w spłacie zaległości podatkowych zobowiązany jest do przeanalizowania w sprawie przesłanek w postaci ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Powołany przepis uzależnia możliwość udzielenia wnioskowanej ulgi od zaistnienia tychże przesłanek. Nie reguluje on jednak pojęcia ważnego interesu podatnika (strony) i interesu publicznego, przerzucając ciężar konkretyzacji tych terminów na organy administracji publicznej. Każdorazowo zatem w sprawach rozstrzyganych decyzją administracyjną organ zobowiązany jest do indywidualnego rozpatrzenia i ustalenia, czy w sprawie występuje ważny interes strony albo interes publiczny. Instytucja umorzenia zaległości podatkowych stanowi wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (podlegania ciężarom publicznym).