Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska, , Sędzia WSA Monika Kramek, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), Protokolant specjalista Monika Gąsińska - Goc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2018 r. sprawy ze skargi A. G. i K. G. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę
Minister Rozwoju i Finansów po rozpatrzeniu odwołania A. i K. G., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2017 r. znak: [...], umarzającej kwotę 10.000,00 zł, stanowiącą 40% naliczonej opłaty legalizacyjnej w wysokości 25.000,00 zł, ustalonej względem A. i K. G. na mocy postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] znak: [...] z dnia [...] marca 2017 r. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wskazał, że postanowieniem znak: [...] z dnia [...] marca 2017 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] ustalił A. i K. G. opłatę legalizacyjną w wysokości 25.000.00 zł z tytułu samowolnej budowy budynku gospodarczego z wewnętrzną instalacją elektryczną, z przeznaczeniem na przechowywanie sprzętu rolniczego, na działce nr ewidencyjny [...] położonej w miejscowości [...] w gminie [...].
Wnioskiem z dnia 3 kwietnia 2017 r. G. zwrócili się do Wojewody [...] z prośbą o umorzenie w całości lub w części w/w opłaty. Wnioskodawcy prośbę swoją umotywowali tym, iż nie są w stanie uiścić nałożonej opłaty legalizacyjnej z powodu swojej sytuacji ekonomicznej.
W toku prowadzonego postępowania Wojewoda [...] zwrócił się do wnioskodawców z prośbą o uzupełnienie wniosku i nadesłanie dokumentów mających istotne znaczenie w sprawie.
W dniu 29 maja 2017 r. pracownicy Wydziału Finansów i Budżetu [...] Urzędu Wojewódzkiego w [...] przeprowadzili oględziny terenu posesji położonej w [...], gmina [...]. Następnie w dniu 13 lipca 2017 r. w siedzibie urzędu zostało przeprowadzone przesłuchanie A. i K. G.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r. znak: [...], Wojewoda [...] umorzył A. i K. G. kwotę 10.000,00 zł, stanowiącą 40% naliczonej opłaty legalizacyjnej w wysokości 25.000,00 zł, ustalonej względem wnioskodawców na mocy postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] znak: [...] z dnia [...] marca 2017 r.
G. złożyli odwołanie od decyzji Wojewoda [...] z dnia [...] sierpnia 2017r zarzucając brak uwzględnienia wszystkich okoliczności faktycznych przemawiających za umorzeniem opłaty legalizacyjnej w części mniejszej niż uzasadniona okolicznościami sprawy i słusznym interesem wnioskodawców. Skarżący wnieśli o dokonanie ponownej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, rozstrzygnięcie o umorzeniu opłaty legalizacyjnej w całości, bądź w przypadku nie uwzględnienia tego wniosku o umorzenie opłaty legalizacyjnej w części większej niż umorzona decyzją Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2017 r.
Minister Rozwoju i Finansów rozpatrując przedmiotową sprawę wyjaśnił, iż na podstawie art. 67a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może m.in. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty, a także umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Postępowanie prowadzone na podstawie art. 67a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, dotyczące umorzenia opłaty legalizacyjnej, nie ma na celu badania prawidłowości i okoliczności wydania postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego ustalającego opłatę legalizacyjną. Udzielenie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej stanowi wyjątek od zasady ponoszenia należności w pierwotnie ustalonej kwocie i terminie, zaś ta forma wsparcia inwestora jest incydentalnym wyrazem pomocy państwa w ponoszeniu ciężarów i świadczeń publicznych. W związku z tym, wydanie decyzji w przedmiocie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej poprzedzone być musi w każdym przypadku obowiązkiem ustalenia sytuacji życiowej, majątkowej, finansowej, zdrowotnej inwestora w kontekście ustawowych przesłanek ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Co więcej, decyzja indywidualna ma charakter uznaniowy, a więc pozostaje w zakresie dyskrecjonalnej władzy organu administracji publicznej (organ może udzielić ulgi, ale nie ma obowiązku jej udzielenia). Nie oznacza to jednak, że organ wydając rozstrzygnięcie może zachowywać się w sposób dowolny.