Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędziowie sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.), Protokolant st. ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2015 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/9

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2015 r., znak: [...], na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) w związku z art. 49c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), odmówił K. K. umorzenia opłaty legalizacyjnej w całości i w części z tytułu wybudowania budynku gospodarczo-garażowego, ustalonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] października 2013 r., nr [...], w wysokości 25 000 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła K. K..

Minister Finansów decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm., zwana dalej k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania K. K., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że postanowieniem z dnia [...] października 2013 r., znak: [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. ustalił wobec K. K. opłatę legalizacyjną w kwocie 25 000 zł, z tytułu wybudowania budynku gospodarczo-garażowego na nieruchomości O., bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W dniu 21 maja 2015 r. do Wojewody [...] wpłynął wniosek K. K. o umorzenie w całości opłaty legalizacyjnej. W uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawczyni nie jest w stanie uiścić tak wysokiej opłaty ze względu na trudną sytuację zdrowotną i materialną.

Po rozpatrzeniu wniosku i analizie zebranych informacji o sytuacji majątkowej, finansowej i rodzinnej K.K., Wojewoda [...] uznał, że występujący w sprawie ważny interes podatnika oraz ważny interes społeczny nie uzasadniają umorzenia opłaty legalizacyjnej, w związku z powyższym decyzją z dnia [...] września 2015 r., znak: [...], odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej w całości oraz w części.

Pismem z dnia 12 października 2015 r. strona złożyła odwołanie od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2015 r., podnosząc, że z uwagi na trudną sytuację finansową i zdrowotną nie jest w stanie ponieść kosztów w postaci zapłaty opłaty legalizacyjnej. Ponadto wskazała, iż nie zgadza się ze stwierdzeniem Wojewody, że w jej rodzinie nie wystąpiły zdarzenia losowe, gdyż skarżąca uważa, że jest dotknięta zdarzeniem losowym z uwagi na występowanie u niej choroby nowotworowej. Jednocześnie stwierdziła, że Wojewoda [...] bezzasadnie przyjął, że niewystąpienie zdarzeń losowych i porównanie bieżących kosztów i wydatków nie stanowią podstawy do umorzenia należności.

W toku postępowania K. K. pismem z dnia 16 listopada 2015 r. złożyła dodatkowe wyjaśnienia w sprawie w zakresie ponoszenia wydatków związanych z funkcjonowaniem gospodarstwa domowego.

Przechodząc do merytorycznego uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia Minister Finansów podkreślił, że zgodnie z art. 49c ustawy Prawo budowlane do opłat legalizacyjnych, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy Ordynacja podatkowa. Na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną. Udzielenie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej stanowi wyjątek od zasady ponoszenia należności w pierwotnie ustalonej kwocie i terminie. Ta forma wsparcia jest incydentalnym wyrazem pomocy państwa w ponoszeniu ciężarów i świadczeń publicznych. W związku z tym, wydanie decyzji w przedmiocie ulgi w spłacie opłaty legalizacyjnej poprzedzone musi być w każdym przypadku ustaleniem sytuacji życiowej, majątkowej, finansowej, zdrowotnej wnioskodawcy w kontekście ustawowych przesłanek ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Co więcej, decyzja indywidualna ma charakter uznaniowy, a więc pozostaje w zakresie dyskrecjonalnej władzy organu administracji publicznej (organ może udzielić ulgi, ale nie ma obowiązku jej udzielenia). Nie oznacza to jednak, że organ wydając rozstrzygnięcie może zachowywać się w sposób dowolny. Uznanie administracyjne sprowadza się bowiem do tego, że organ jest obowiązany ustalić w okolicznościach konkretnej sprawy, czy zaistniały przesłanki uzasadniające zastosowanie określonej ulgi w spłacie zobowiązania. Organ jest zatem zobligowany do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, a w konsekwencji do rozważenia istnienia ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego w kontekście wniosku strony.

Strona 1/9