Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska (spr.), , Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Protokolant st. ref. Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2012 r. sprawy ze skargi I. M. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] stycznia 2012 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala.
Główny Inspektor Sanitarny postanowieniem z dnia [...] grudnia 2011 r., znak: [...], na podstawie art. 61a § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej K.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku spółki I. M. Sp. z o.o., odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenie nieważności "decyzji Głównego Inspektora Sanitarnego w ramach działającego przy nim Krajowego Punktu Kontaktowego o dokonaniu zgłoszenia do Komisji Europejskiej powiadomienia informacyjnego nr [...] co skutkowało dokonaniem wpisu o numerze [...] w systemie RASFF, publikowanego w ogólnodostępnej bazie RASFF".
Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wskazał, że wnioskodawca domaga się stwierdzenia nieważności decyzji nieistniejących. W takiej sytuacji, jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. I FSK 86/10) i doktryny, wszczęcie i prowadzenie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności byłoby niedopuszczalne. Czynności materialno-techniczne podejmowane w ramach systemu RASFF nie rozstrzygają o prawach i obowiązkach podmiotów oraz w żadnym wypadku nie mają charakteru decyzji administracyjnych.
System RASFF został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 1.2.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463, ze zm.). Ww. rozporządzenie określiło środki, jakie mogą być podejmowane przez członków sieci na wniosek państwa członkowskiego w przypadku stwierdzenia, że żywność pochodząca ze Wspólnoty lub przywożona z państwa trzeciego może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi. Środki wykonawcze mające na celu realizację art. 50 rozporządzenia nr 178/2002 zostały przyjęte przez Komisję w rozporządzeniu (UE) nr 16/2011 z dnia 10 stycznia 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze dla systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (Dz. Urz. UE L 6/7 z 11.1.2011), w którym aby zapewnić skuteczną komunikację między członkami sieci, ustanowiono wspólne zasady dotyczące obowiązków punktów kontaktowych.
W Polsce podstawą prawną systemu RASFF jest ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 ze zm.). Przepis art. 3 pkt. 42 ww. ustawy definiuje system RASFF jako: "postępowanie organów urzędowej kontroli żywności i innych podmiotów realizujących zadania z zakresu bezpieczeństwa żywności". W związku z powyższym Główny Inspektor Sanitarny, który w Polsce kieruje systemem i prowadzi krajowy punkt kontaktowy, ustanowił procedurę funkcjonowania systemu RASFF, która szczegółowo określa m.in. zasady zbierania i przekazywania informacji dotyczących żywności i pasz przez organy urzędowej kontroli żywności szczebla centralnego i organy terenowe, jak również zadania Krajowego Punktu Kontaktowego systemu RASFF w Polsce.