Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Stawecki, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki (spr.), Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2017 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Ministra Finansów (obecnie Ministra Rozwoju i Finansów) z dnia [...] lutego 2016 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia w całości i w części opłaty legalizacyjnej oddala skargę
Uzasadnienie.
Przedmiotem kontroli Sądu była decyzja Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2016 r., znak [...], którą Minister, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") po rozpatrzeniu odwołania R. K. z 25 listopada 2015 r. od decyzji Wojewody [...] z [...] listopada 2015 r. znak: [...], którą odmówiono umorzenia opłaty legalizacyjnej w ustalonej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. postanowieniem nr [...] z [...] maja 2015 r. znak: [...] w kwocie 50.000,00 zł (słownie: pięćdziesiąt tysięcy złotych) z tytułu legalizacji samowolnej rozbudowy balkonu, jego oszklenia i zadaszenia w budynku mieszkalnym położonym w miejscowości Ś. na działce o nr ewid. [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Finansów powołał się na następujący stan faktyczny sprawy. Postanowieniem nr [...] z [...] maja 2015 r. znak: [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Wolsztynie ustalił R. K. opłatę legalizacyjną w wysokości 50.000,00 zł z tytułu legalizacji samowolnej rozbudowy balkonu. Na postanowienie ustalające opłatę legalizacyjną strona wniosła zażalenie do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P., który postanowieniem z [...] lipca 2015 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
Pismem z 29 lipca 2015 r. R. K. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o umorzenie opłaty legalizacyjnej. Wniosek uzasadniony został trudną sytuacją finansową i osobistą. Ponadto R. K. oświadczył, że nie był świadomy szczegółowych wymogów dotyczących rozbudowy tarasu o 9 m2 i stwierdził, że rozbudowa spowodowana była troską o zapewnienie właściwych warunków rozwoju dla wnuka, który cierpi na niewydolność nerek i często porusza się na wózku inwalidzkim. R. K. wskazał również na zły stan własnego zdrowia oraz na fakt, że nie osiąga żadnych dochodów.
Po rozpatrzeniu wniosku strony, decyzją z [...] listopada 2015 r. znak: [...] Wojewoda [...] odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej, w związku z czym pismem z 25 listopada 2015 r. R. K. wniósł do Ministra Finansów odwołanie od decyzji Wojewody [...] z [...] listopada 2015 r., podnosząc zarzut naruszenia art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez jego niezastosowanie z uwagi na przyjęcie, że nie wystąpiły przesłanki do zastosowania ulgi w i postaci umorzenia opłaty legalizacyjnej. R. K. uznał, że podejmując zaskarżone rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji dopuścił się przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów, czym naruszył art. 7, art. 8, art. 9, art. 77 § 1, art. 80 ustawy kodeks postępowania administracyjnego i ponowił wniosek o umorzenie opłaty legalizacyjnej.
W ocenie R. K., Wojewoda [...] w sposób nienależyty rozpatrzył materiał dowodowy i niezasadnie uznał, że w sprawie nie występuje przesłanka ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego, gdyż jego sytuacja finansowa i zdrowotna jest bardzo trudna. Nie osiąga dochodów, a bieżące środki utrzymania uzyskuje od rodziny. Prowadzone przez niego P. sp. z o. o. od stycznia 2015 r. znajduje się w upadłości likwidacyjnej.