Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), , Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, Protokolant spec. Katarzyna Ławnik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2018 r. sprawy ze skargi R. C. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] stycznia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę
1. Główny Inspektor Sanitarny decyzją z [...] stycznia 2017 r., znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania [...], zwanego dalej również "skarżącym", utrzymał w mocy decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z [...] listopada 2016 r. nr [...], znak: [...], w sprawie nałożenia kary pieniężnej.
Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
2. [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją nr [...] z [...] listopada 2016 r., działając na podstawie art. 104 ust. 1 i 2 w związku z art. 103 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 594 ze zm.), zwanej dalej "ustawą b.ż.ż.", wymierzył skarżącemu karę pieniężną w wysokości 50.000,00 zł za wprowadzanie do obrotu, jako żywność, produktu pod nazwą [...], niebędącego żywnością z uwagi na obecność w składzie liści Acacia rigidula (98%) oraz niezadeklarowanych związków takich jak: P-methylphenethylamine, oxilofrine, phenethylamine i jej pochodne.
Organ wskazał, że ekstrakt z liści Acacia rigidula jest składnikiem, który zgodnie z Katalogiem Nowej Żywności dostępnym na stronie Komisji Europejskiej nie posiada tzw. historii spożycia przez ludzi w krajach Unii Europejskiej przed 15 maja 1997 r., zatem jego obecność na rynku europejskim w charakterze żywności lub składnika żywności jest nieuprawniona. Przed wprowadzeniem do obrotu takiego składnika wymagana jest bowiem autoryzacja w Komisji Europejskiej, zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) Nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 1997 r. dotyczącego nowej żywności i nowych składników żywności (Dz. Urz. UE L 43/1 z 14.2.1997 ze zm.), dalej "rozporządzenie (WE) nr 258/97".
Tymczasem, zgromadzona w sprawie dokumentacja jednoznacznie wskazywała, że skarżący wprowadzał do obrotu jako suplement diety produkt zawierający w składzie ekstrakt z liści Acacia rigidula (zgodnie z dostępnymi opiniami i publikacjami niespełniający przesłanek określonych dla żywności) oraz zafałszowany substancjami niewymienionymi na etykiecie produktu, które są stymulantami o niepotwierdzonym bezpieczeństwie stosowania jako składniki żywności, w tym farmakologicznie czynną oxilofrine. Nie budziło wątpliwości organu, że taki produkt nie spełnia wymagań prawa żywnościowego. Na mocy art. 3 ust. 2 ustawy b.ż.ż. produkty niespełniające wymagań prawa żywnościowego nie mogą być wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako żywność.
W związku z naruszeniem prawa przez skarżącego organ zobowiązany był nałożyć karę pieniężną na podstawie art. 103 ustawy b.ż.ż.
3. Od powyższej decyzji odwołanie pismem z 13 grudnia 2016 r. złożył skarżący wskazując na naruszenia przepisów:
art. 103 ust. 1 pkt 2 oraz art. 104 ust. 1 i 2 ustawy b.ż.ż. przez wydanie zaskarżonej decyzji mimo braku podstaw do przyjęcia, że strona wprowadzała do obrotu (jako żywność) produkt niebędący żywnością;
art. 3 ust. 1 ustawy b.ż.ż. w związku z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, przez pominięcie, że za żywność należy uznać jakiekolwiek substancje lub produkty, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać;