Kwalifikując przewlekłość postępowania, jako niemającą charakteru rażącego, Sąd miał na uwadze, że organ administracji, w stosunku do terminu, gdy możliwe było załatwienie sprawy pozostawał w zwłoce stosunkowo krótko, albowiem w istocie czas który zadecydował o przewlekłości postępowania to, w ocenie Sądu okres pomiędzy otrzymaniem akt z organu II -ej instancji, a podjęciem pierwszych czynności dowodowych w sprawie. Niewielkie jednak w danym przypadku uchybienie temu postulatowi nie może być kwalifikowane, jako rażące naruszanie prawa. W tej sytuacji Sąd odstąpił także od wymierzenia grzywny.
Nie zasługują także na uwzględnienie wnioski Skarżącego o ukaranie dyscyplinarne pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie, jak również wniosek o podjęcie kroków mających na celu zapobieżenie naruszeniu prawa w przyszłości.
Przypomnieć należy, że sposób rozstrzygnięcia w sprawach skarg na bezczynność i przewlekłość postępowania określa art. 149 p.p.s.a.
Przepis ten wskazuje, że w przypadku stwierdzenia przewlekłości postępowania Sąd może uwzględniając skargę zobowiązać organ do określonych czynności zmierzających do zakończenia postępowania. W sprawie jednak orzeczenie tego rodzaju jest bezprzedmiotowe, albowiem organ I ej instancji wywiązał się z obowiązku rozstrzygnięcia sprawy wydając w dniu [...] maja 2014 r. decyzję administracyjną.
Wniosek o ukaranie karą dyscyplinarną pracowników organu nie mieści się w granicach postępowania w sprawie o przewlekłość postępowania.
Zauważyć należy, że przepisy ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego dopuszczają możliwość skargi na pracownika organu. Jednak postępowanie takie jest odrębnym postępowaniem, które w ostateczności może prowadzić do rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności pracownika w ramach stosunku pracy. Niewłaściwe działanie pracownika może skutkować jego odpowiedzialnością dyscyplinarną, która nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a, Sąd orzekł o przewlekłości postępowania, nie znajdując podstaw do orzeczenia o jego rażącej przewlekłości rażącej ani konieczności wymierzenia grzywny. Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 200 p.p.s.a.